state of being, 27 februari 2020

om negen uur smorgens op, om els crawls tydig naar het station in verviers te ryden. daar was relatieve haast by, doordat het hard sneeuwde; hoe later op de dag, hoe moeilyker het ryden.

    op de terugweg nog 'ns gerepeteerd op "beuling met appelmoes".

    smiddags rustig voortlezen in "biblotheek by nacht", van alberto manguel. feitelyk is het, uiteraard, juist wél goed om wéinig boeken in je buurt te hebben; zodat zo'n boek tenminste vry kan ademen, in plaats van dat ze mekaâr in de verdrukking brengen.

    ik las in de ridderzaal, doordat beneên in huis de kinderen televisie keken, welke herrie ik slecht verdraag (al moet gezegd dat verder die kindjes zeer braaf zyn en zeker ook rustig genoeg.)

    dan weêr uit ryden gegaan, voor een wandeling in het prachtige heppenbach. de drassig besneeuwde berm intussen tot zo'n puinhoop verworden, dat we d'r met de wagen niet uit losgeraakten. spade erby, vry-scheppen; planken onder de wielen - en dan liep 'ie toch.

   rond vyf uur weêr thuis; diep ingeslapen in de zetel - de voorbye nacht was een ellende, de anders zo stoere mollie had zich, door een griezelig tv-programma, een waarachtige angst-psychose aangemeten, waardoor ik by haar moest blyven totdat ze insliep - maar ze durfde niet in te slapen; als ik nog maar één arm van me bewoog, sprong ze recht:"papa niet weggaan!!..."

    straks, vanavond laat, weêr aan dat gloednieve toneelstuk van my voort-werken, en dan heb ik netjes alledrie myn huistaken hier in de ardennen afgewerkt; die prince-lezing is nu totààl klaar, "beuling met appelmoes" is weêr integraal opgefrist, en voor dat toneelwerk heb ik zicht op, grosso modo, het eerste vierde deel...

    zélfs erin geslaagd om, tussendoor, myn fantastische novelle tot aan het einde te herzien ("de moord op servais verherstraeten"), zodat dit naar de drukker kan meteen van zodra ik (éindelyk) zal zyn uitbetaald voor "wintervuur", welke arbeid reeds dateert van twee maand geleden. 

    alleen m'n dieet was knudde vandaag; spaghetti zonder iéts, en crêmeglace nadien...