in de ardennen, in zo'n prachtige natuurvilla als deze, in het midden van de nacht aan zo'n grote tafel als deze, huiswerk zitten maken, is iets waar ik doorgaans niet voor terugdeins, zoals jullie weten; maar heden zyn de bevallingen toch moeilyk. niet dat ik wil, maar de omstandigheden ontglippen. hoewel, by naêr inzien: myn geduchte shakespeare-column, die over macbeth, is toch reeds helemaal klaar en verzonden - terwyl het nog maar maandag is... dus: gewoon rustig blyven, dat is de boodschap.
overdag kan ik niet gaan zitten met een boekje op myn schoot, of myn oogleên vallen loodzwaar dicht; waarna het zuigmonster van de diepe slaap de gehele tyd meteen vryspel krygt.
heb naar deze kolonie trouwens opvallend weinig lectuur meêgenomen. vermoedelyk als een strategie, om myzelf ertoe te nopen, minder te lezen dan wel te schryven... wat ik wél meêheb, is een niet erg lyvig, maar toch byzonder intens boek van de aloude robert crumb. dwz: een strip met veel tekst, en veel prentjes op één blad ook; het soort lectuur waar je thuis geen tyd voor hebt, maar dat je tot extasen voert op een onbewoond eiland. bestaat er eigenlyk iets dat nog beter is dan crumb?
de landschappen rondom de amblève zyn "tegenstand-loos"; dwz alles schynt van zoete, zachte, neêrige peis en vreê; zacht glooiende heuvels wisselen neêrig groene weiden af, als een reklaâmpaneel voor becel uit de vroege jaren zeventig; waardoor ik my ga afvragen: is zo'n tegenstand-loos léven ook mogelyk? zonder deadline, zonder première-stress? myn theatervoorstellingen en myn lezingen en myn columns en myn regie-opdrachten helemààl opgeven, en alleen maar leraar neêrlands spelen - wat een raar idee, hoeveel vacantie heb je dan; maar: het is ook absoluut geen oplossing, fulltime lesgeven lykt me echt keihard - voorlopig gaat dat atheneum my wel enigszins af: doordat het slechts om elf uur per week gaat. (die vele vrienden van my vergissen zich wel schromelyk, waar ze me zeiden:"nu ga je meer financiële zekerheid krygen, en dus rustiger kunnen leven." ik geef graâg toe dat er inderdààd een soort rust over my is neêrgedaald, omdat er inderdaad, enigszins, een financiële kopzorg is opgeheven, godlof! maar: met parttime lesgeven koop je ook geen porsche, dus: ook op het oostfront moet ik nog aldoor gas blyven geven; dwz: in plaats van "meer rust", is, wat arbeid betreft, myn dubbele leven nu veranderd naar een driedubbel leven. nog minder tyd om te chillen, nog minder tyd om by vrienden pannenkoeken te gaan bakken.
langzaam door de bossen rydend met de wagen, zag ik aan de rand van een fantastisch mooi dennenbos een magisch-realistisch aandoend everzwyn op de uitkyk staan. het prachtige dier bleef lang genoeg op zyn post, opdat ook myn beiden kinderen het dier konden aanschouwen. lies robben, van wie deze villa het bezit is, woont hier al twintig jaar - maar:zy heeft nog nooit een los everzwyn kunnen aanschouwen...
nu aan die derde prince-lezing beginnen. altyd maar denken: het moet niet in één dag af, gewoon kléin stukjes voortploegen...
(deze state-of-being kwam moeizaam tot stand, doordat mollie my, uit haar nachtmerries op de zolder, drie keer tot zich heeft geroepen...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu