een dichter of een toneel-auteur moet iedere komma in z'n verhaal serieus nemen, alsof z'n leven ervan afhangt - omdàt z'n leven ervan afhangt, dat vind ik. maar: van wat voor een belang zyn die punten en die komma's dan wel niet,- en, natuurlyk, meer nog: de woorden -, voor een leraar neêrlands wanneer die, op een "ouderavond", by het intreên van de snikhete zomervacantie, tegen een onhandig naar binnen gestrompelde vader en diens argeloze zoon, moet komen te declameren, alledrie op een strakke, houten zitstoel geplaatst:"het spyt me - maar: hy moet het jaar overdoen."
"??..."
"-echt??..."
"..."
"méén je dit? het jaar overdoen?..."
dear folks; dit is téveel realiteit, voor de don... ik was alleen maar op deze planeet om, voor myzelf, een paar sonnetten te komen schryven, meer niet...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu