streekkrant editie antwerpen

ROTOR

Ik ben een grotere fan van de Sinksenfoor dan van de Zomer van Antwerpen. Om het nu maar eens populistisch te zeggen: de Sinksenfoor doet het zonder subsidies, dus zonder ons belastingsgeld, en zonder flyers, folders en brochures, en zonder cultuurfunctionarissen met overheidsbedryfswagens. De Foor is nog altyd helemaal écht, van échte, hardwerkende families, die tegen alle tegenkrachten in, blyven vechten voor hun oeroude, volkse tradities. Je kan voor de Foor ook je neus ophalen - maar niét als je er met kinderen naartoe gaat. Dat is namelyk àltyd fun.

De kermisattracties wisselen elkaar af als scheepjes die komen en gaan - maar de Rotor, die er al stond van toen myn eigen bejaarde vader nog een tiener was, die zal we5 àltyd blyven bestaan. De rotor; dat is, in al zyn eenvoud, die grote, kale, yzeren waston, waar een kleine twintigtal mensen in kan. Die ton gaat keihard aan het ronddraaien, zodat de inzittenden als makrelen tegen de wand worden gedrukt. Vervolgens zakt de bodem onder hun voeten weg, en plakken die mensen dus als met onzichtbare lym tegen de kant. De dappersten der Galliërs, meestal de iets jongeren, draaien zich zodanig om, dat ze, al draaiende, met hun hoofd naar beneên komen te hangen. Iets oudere mensen slaan bleek uit en krygen hartkloppingen. Wie zojuist een krentenbol gegeten heeft, kan niet anders dan meteen nà de attractie naar buiten wankelen om over te geven. Maar ook dàt is er juist leuk aan! De Rotor bestaat dit jaar precies 50 jaar, en daarom mogen toeschouwers er nu, uitzonderlyk genoeg, gratis op komen toezien. Een aanrader van jewelste!