rond halftien reeds wakker geworden, myn sprekende eekhoorn vlakby me. naar het andere bed verhuisd, om daar voort te lezen in de mozart-biographie. ik lees elke bladzyde twee keer. heel af en toe kwam iemand van de kinderen langs in de caravan.
dan toch maar weêr beginnen te schryven voor nele bauwens, buiten aan de houteren tafel. totdat, rond het middag-uur, myn schoon-ouders kwamen langsgefietst, helemaal vanuit het leuvense. vervolgens de kinderen naar de zwemvyver begeleid - mollie kan je niet meer begeleiden, die is eigenlyk tot een zelfstandige, adolescent-achtige planeet apart geworden, om niet te zeggen een niet meer te benaêren planeet, maar rocco james conan kan nog niet echt zwemmen.
in de namiddag voort-schryven en ook voort-lezen, rond en/of in de caravan. dan optenief met rocco op pad, ditmaal om te gaan pokémon-jagen. gelukkig tydens die wandeling de peach-and-black-podcast kunnen beluisteren.
rond 18u in myn eentje de bossen in getrokken met een microphoontje, om maar weêr 'ns voort te arbeiden aan m'n éigen conference, het geheel nu gewoon dagelyks een keer opzeggend, van voren naar achteren. geen "comedy", maar echt een "vertelling", vermoedelyk wel niet gehéél verstoken van een paar stevige moppen.
die voorstelling moet eigenlyk gaan heten "vitalski vertelt // beuling met appelmoes // een passionele liefdesgeschiedenis"; maar: ik weet niet of ik van de arenberg myn titel zo laattydig nog maar veranderen (op hun bureau heet de voorstelling "de vloek van de michel prinsen"...)
savonds greep een soort verbroêring plaats tussen de zeven caravans in deze straathoek, van wie de kinderen onderling helemaal vergroeid zyn; maar: wy zyn de enigen die nog blyven, de anderen zyn morgenmiddag allemaal weg. op den duur werd het te donker om te petanquen.
om mollie een plezier te doen, haar geroosterde marshmallow aangepakt - daar letterlyk van moeten overgeven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu