boekbespreking

de vorige tekenaars die de blake&mortimer-serie hebben pogen verder te zetten na de dood van jacobs, hebben zich steeds zeer secuur naar de normen van jacobs omgeplooid, inclusief die knullige tekstvakjes, die stroeve actie-houdingen, die indringend okergele wanden van ondergrondse laboratoria. de twee jaar geleên overleden ted benoit was daarin de beste, al waren het juist zyn albums die het in de kritieken hard te verduren kregen. raar. en nu is daar de arrogante schuiten, om alle spelregels aan zyn laars en lappen, en met blake&mortimer te doen wat 'ie wil. hopelyk geen precedent? hoewel, alles by mekaâr: een zeer sfeervol boek is het toch geworden, beter dan een gemiddelde strip van schuiten zelf, die zyn styve, nodeloos gearceerde gezichten meestal combineert met voze, sentimentalistische scenario's.