meêdeling

uitspraken vol pathos en zelfbeklag, dewelken-ik hier soms poneer, byvoorbeeld gisteren, zyn alleen maar een moment-opname - en bovendien, nog meer zyn dat zuivere styl-oefeningen. op zo'n strikt dagelykse, nationaal geroemde blog als deze, kan je onmogelyk altyd maar lopen uitroepen waarom alles aldoor één groot feest is met gratis barbecue in de voortuin (hoewel het daar uiteindelyk toch op neêrkomt, vermoedelyk...) wie krygt er géén kriebels van schryvers die op sociale media "hun hart uitstorten," zoals dit heet, of die daar hun familie-ruzies in alle geuren en kleuren exposeren (hoewel zulks toch ook wel moet kunnen, vind ik.)

    in ieder geval: de vitalski-blogger mag weten dat ik myzelf enerzyds inderdaad wel als een absolute sukkel ervaar, ook dit jaar weêr - maar dat ik anderzyds nog nooit één mens ben mogen tegenkomen met wie ik zou willen ruilen.

    (dit laatste zynde een stoere verklaring - die toch niet helemaal waar is. zo was ik toch zeer graâg, byvoorbeeld, de zanger geweest van tokio hôtel in 2007. echt waar. of hugh hefner, of zelfs maar boudewyn büch.)