vandaag myn ceintuur letterlyk een knop strakker moeten aantrekken. dit reeds voor de tweede keer. het is àlles of niets, met zo'n onderneming; je kan nooit zeggen "nu ga ik toch wél, voor één keer, een halve chocotoff proberen," ofte:"nu toch wél, omdat het myn verjaardag is, één stukje schnitzel." zulks ware meteen het volledige einde. maar: de verleiding wordt ook alsmaar meer gering. het plezier van het eten, wanneer ik dan toch eet, is veel groter dan voorheen, ik proef meer en ik ruik ook veel beter. vermoedelyk, maar da's moeilyk te bewyzen, dénk ik nu ook iets beter dan anders.
vandaag had ik dus géén les. altyd vry op woensdag. september was eigenlyk/feitelyk tamelyk infernaal, wat kwam doordat ik toen een enigszins heftige lessenrooster had, met veel meer les-uren dan heden, én vele "spring-uren". nu is er een zekere orde, en iéts meer tyd voor myzelf. zo is het haalbaar. al zien-ik uit naar die "herfst-vacantie", die te zaterdag aanvangt... het komt erop neêr dat ik, qua atmosfeer, ben teruggekatapulteerd naar 1984 - naar toen ik zélf aan die schoolbanken zat.
iemand vroeg, ben je trouw aan je levensgezel? daar kan ik hier niet op antwoorden, dat soort materie kan nooit op een blog. in die zin is een blog dan ook maar een zwakke afkalving van een écht dagboek. maar ja: zo'n té oprecht confessioneel dagboek, zoals dat van wylen daniël robberechts byvoorbeeld, die z'n vrouw en z'n schoonfamilie en eender wie door de mangel trekt, het al in naam van de eerlykheid - daar zou ik precies ook wel voor passen. échte dagboekschryvers moeten zeggen:"publiceer dit: veertig jaar na myn dood." daarvoor heb kik dan weêr het geduld niet...
ik lees zes dingen door mekaâr, maar het meest gecharmeerd was ik deze week door het feuilleton van jeroen brouwers, met daarin oa zyn grappige mémoires aan herman de coninck. die feuilletons van brouwers horen echt toch m'n lievelingslectuur...
angstaanvallen heb ik geheel niet. het was een zonnige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu