dreamer

er was het idee om in een kabardouche-achtige kleine maar toch blinkende theaterzaal in de carnotstraat een toneelversie te brengen van purple rain, dus niet de elpee, maar de langspeelfilm helemaal naspelen, wat feitelyk een goéd, praktisch gezien haalbaar idee is, al zou je je wel blauw betalen aan copyrights. dit was een soort van zaaltje waar je altyd, eender wanneer gedurende het etmaal, zomaar kon binnenlopen en beginnen spelen. in myn gezelschap bevond zich een bloedmooie, kleine, aziatische danseres die "naima" heette - met hààr in de nevenrol, kon een mens niet anders dan succes hebben. de manager was een nederlander en inderdaad zag die het ook helemaal zitten. op het einde begreep ik wel dat ikzelf niet kon tekenen voor de hoofdrol: doordat ik geen gitaar kan spelen. hoe kan je nu "let's go crazy" vertolken als je geen gitaar kan spelen. maar: dan zou ik de boel wel regisseren...