vandaag hebben mogen bemerken, lezers, dat het lesgeven zich onderhand voltrekt als een tamelyk vanzelfsprekend iets. het helpt dat ik die leerlingen, die ik zeer graâg zien, ondertussen best goed begin te kennen, en dus ook ieders aparte gebruiksaanwyzing. dus het vlot, als eindelyk. dinsdag geef ik vier uurs les, wat het volmaakte aantal is voor op één dag; niet te veel, maar ook niet te weinig. en gelukkig geen enkel spring-uur, al heb je tydens springuren toch ook àltyd wat te doen.
in de namiddag zou kik naar bert lezy zyn getrokken om een filmpje te monteren; het koude weêr maakten-evenwel dat ik myzelf te lui bevond, en dus liever, met luv in de zetel toevende, naar een aflevering van "the crown" ging liggen kyken.
die net hierzo vermelde levensgezel, luv, heeft het helemaal geregeld, dat myn verloren gegane telephoon inmiddels algeheel is vervangen. dit zou kikzelf nooit hebben gekund! ik "ben niet meer meê", dwz ik snap er hoegenaamd niéts meer van, van alles wat te maken heeft met gsm's, G-kracht, calculators en pincodes. we sjeesden wel tezàmen naar een telephoon-winkel, en gelyk daarmeê, daarna, naar een kledingzaak en ook nog eens vervolgens naar een koffiebar (byzonderlyk naar dat café van tim mouling op het laar, waar tevens goeie dagsoep bestaat, pompoensoep vandaag...)
tezamen de kinderen van het school gaan halen ten slotte, feitelyk van het zangkoor, om halfvyf in de namiddag...
chinees gegeten. ook hier met soja-saus. ik moet die chinees echter niet meer, het eten dat luv maakt is beter.
voort-lezen in het warhol-boek van typ-ex. de actualiteit volgen, betreffende trump die israël vryspel geeft... contracten tekenen, scannen en terugmailen...
heroïne spuiten. mensen gaan wurgen in het park. met een gummiknuppel kerken gaan ineenrammen. zwemmen. sterven. herryzen.
Ja dat Warhol boek van Typex is een stevige turf. Maar wel mooi gepubliceerd.
BeantwoordenVerwijderen