gisterennacht niet kunnen gaan slapen, door een soort "programmatie-koorts", die my in haar greep kreeg; dié mens nog bellen, dàt huisdier nog afzeggen, dat podium-onderdeel nog verschuiven, et cetera. gelukkig is die onrust nu weêr gaan liggen. want: zo belangryk is het nu ook weêr helemaal niet. je maakt je belachelyk als je iets té serieus neemt.
in ieder geval: dit blyven mooie dagen, die het zyn, van een oneindig schynende te duren kerst-vacantie... buitengewoon fyn om iedere dag naar myn zelfde toneelwerk te kunnen wandelen, om my daar door steeds dezelfde, goedlachse en goed voortvarende wielerploeg omringd te weten... om je ook geen vragen te hoeven stellen over publieksopkomst (iedere dag full house), en het is ook goed dat het zo koud is dat het niet kan regenen.
de kerstboom doen we morgen wel weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu