vrijdag 31 januari 2020
onderschat / overschat
onderschat: jan perquy (photo)
naar waarde geschat: jacques perk
alternatieve feiten
1. het is objectief bewezen dat druk van buitenaf niet leidt tot betere prestaties.
2. contactlenzen kunnen niet achter je oog verdwynen.
3. een aziaat heeft niet snel een zweetgeur.
4. we zeggen meestal dat ons hart aan onze linkerkant ligt, maar dat klopt niet, ons hart ligt in het midden.
5. de laatste eeuwen wordt de mens als biologisch wezen aantoonbaar dommer en dommer, dit vanwege het feit dat onze hersenen niet meer zo hard op de proef worden gesteld. byvoorbeeld 1000 jaar voor christus, kon men beter dingen onthouden en had men beter inzicht in complexe vraagstukken.
6. de "high five" dateert nog maar van 1977, komende van baseballers glenn burke en dusty baker.
state of being, 31 januari 2020
rond tien uur smorgens uit bed gekomen op myn blote voeten. gelezen in bladzyden van "face it", door debbie harry; zoals te vrezen viel, worden de blondie-gitaristen nigel harrison en frank infante helemaal doodgezwegen, daar kryg je toch de kriebels van? chronologisch loopt alles weêr in het honderd en het is altyd vervelend om te moeten zien hoe ze zich uitslooft om zichzelf te portretteren tussen de artie farties. debbie harry is groots: ondanks zichzelf.
rond twee uur m'n boeltje beginnen pakken, en dan naar de park-bib gereden, alwaar ik, speciaal voor de week van de poëzie, een mooi, twee uur voortdurend optreden ten beste mocht geven in de foyer, tussen de leen-balies. het ging allemaal uit het hoofd, en voor het eerst kon ik in dat poëzie-programma ook fragmenten uit "beuling met appelmoes" naar binnen slepen.
nadien kwam een jongen van een jaar of zestien, my om een handtekening vragen. is dat niet formidabel?
inmiddels werd het acht uur savonds... al de gehele dag lang, denkt eenieder dat het een zaterdag is - en toch is het nog maar vrydag. we gaan dus één dag langer te leven hebben dan we dachten.
de drie voorbye gigs op drie dagen tyds, waren, naêr bekeken, de laatste kleine loodjes van een rush van vier maanden... februari wordt een zeer rustige maand...
dreamer
luv en kik waren in new york. voor één dag. luv was hier nog nooit geweest; wat doe je dan op zo één dag? ik zeg:"laten we dan een selfie gaan nemen op brooklyn bridge." dus de rest van de droom liepen we in die richting. wat later liep ik evenwel alleen met myn vriend istvan. om aan die bridge te geraken, moesten we door een waterloop stappen. al lachend baande istvan zich een weg door het water; dat werd echter zo diep, dat hy op een ogenblik helemaal onder het oppervlak liep. ik dacht:"dit vind ik toch niet zo lollig... plus: myn kleêren en myn telephoon en zo moeten toch niet druipnat worden? er moet een andere weg zyn, ik kàn niet geloven dat iedereen die naar brooklyn bridge wil, te voet door die rivier moet!" dus ging ik langs een schuinse helling op zoek naar een andere route. iets later beseften-ik: waar is myn jasje? fuck, ik ben myn telephoon en myn portefeuille kwyt?? dat wilde zeggen: 1. dat ik luv niet kon opbellen - en waar hing die uit?; 2. dat ik geen geld had voor eten en overnachten. stress...
waar was je ten donderdag
geprogrammeerd en gepresenteerd door raf coppens, hierzo...
onlangs hoorde ik een goeie mop:"zyn die verbrande koala's nu eigenlyk een gevolg van die bosbranden, of worden die bosbranden nu juist veroorzaakt door die verbrande koala's." toevallig formuleerde raf coppens daarnet iets gelykaardigs, ook erg geinig:"je ziet die rudi vrankx op zoveel verschillende plekken ter wereld verslag uit brengen van oorlog, dat je op den duur al gaat denken dat die oorlog daar plaatsgrypt door zyn schuld." haha.
ook een goeie van raf: de koning heeft nu eindelyk toegegeven dat delphine toch wél zyn dochter is. dus kunnen we ons nu éindelyk verwachten aan die babyborrel." hihi...
state of being, 31 januari 2020; deel 1 van 2
vandaag was geen lachertje. gisterennamiddag, woensdag, kon ik het vier uur lang in de zetel liggen uitzweten, maar daarna mocht ik net zo lief, nog mét keel-ontsteking, gaan giggen, in barzoen, turnhout. dat liep wel lekker, maar: je ligt pas zeer laat in bed, navenant je d'r vroeg uit zal moeten. dus: vanmorgen, donderdag, was ik nog steeds goed ziek... al wilden-ik toch gaan lesgeven, de echte crisismomenten moet ik opsparen voor wanneer de combi écht niet zal kunnen (in juni ergens, byvoorbeeld, moet ik vroeg snamiddags in roeselare spelen - hoe dat, als ik dan tot twaalf uur smiddags lesgeef?) gelukkig, o bloggologen: de leerlingen van myn klassen voelden me blykbaar goed aan, en waren meer gedweê dan anders.
het broodnodige middagdutje tussen de lessen in dan weêr, werd belaagd, door wat heet een tuchtraad in de vergaderzaal; al kon ik daarna, na die vergadering, toch nog voor exact vyftien minuten op myn deken gaan liggen, in myn eigen, geborgen klaslokaal (lokaal nummer 203) (waar dat antieke schip van my staat, op de vensterbank.) gedurende tien minuten toch wél in een diepe slaap verzonken; je kan niet uitspreken hoe fenomenaal veel kracht zo één powernap genereert!
snamiddags nog meer engelse les; simple past versus past continuous; maar: rond kwart na drie was ik thuis - metéén naar de zetel - metéén nog méér byslapen!!... op zo'n momenten mogen de kinderen krysen en springen zoveel ze willen, ik snurk my erdoor - béter dan wanneer ik my zou willen afzonderen in myn slaapkamer, waar de eenzame, koude lucht pyn doet aan myn oren.
en dan, rond halfzeven savonds, optenief de baan op, zonder iéts gegeten te hebben; te ziek om te willen eten... in de auto geen muziek op of niks; my gewoon door die griep héén gemediteerd.
by aankomst in "de floereminne" in aalst: meteen een steengoede spirit; geboren als ik ben voor déze soort van rode pluchen zaaltjes. zeer fyn kunnen giggen dus, naar een volstrekt geïmproviseerde volgorde-van-grappen. fyn...
"floereminne" wil zeggen "fluwelen poes..."
state of being, 31 januari 2020, vervolg en slot
op de terugweg spookte de betreurde tine nys toch enigszins door myn kop. een béétje heb ik die byzondere mevrouw gekend, ze deed het road-management van de toernee "balzaal der gebroken harten", het decap-orgel-project van guido belcanto. op een keer kregen we toen wel 'ns een kwaaie telephoon van een cultureel centrum: de lokale kuisploeg was misnoegd, doordat ze technisch werkloos bleek; doordat tine, meteen na het event, de hele zaal en backstage daar eigenhandig had gedweild.
ze was daar eigenlyk via een gemeenschappelyke vriend, stephan van uytvanck, de geniale mondharmonica-speler, die een tydlang met tine is tezamengeweest. die stephan zie ik zo één keer per jaar, maar nu moest ik aan hem denken; ter hoogte van groot-bygaarden was ik my, aan het tankstation, een tonyn-sla gaan aanschaffen, het was twaalf uur snachts - en ik had letterlyk van de gehele dag nog niks gegeten (!); in plaats van voort te ryden, stond ik aan de naft-winkel geparkeerd, en zat ik met die heerlyke tonynsla op schoot, naar het nieuws te luisteren. orgelpunt van dat proces rond tine nys. nu op dit moment de jury reeds meer dan zes uur bezig met vergaderen. de macht van het geld van de kerk, wat we je brommen.
toen tikten-er iemand op myn vensterraam. aldus: aan dat tankstation in groot-bygaarden, om twaalf uur snachts. ik kyk door het vensterraampje - wie is het? het is die stephan van uytvanck. vinden jullie dit nog normaal? om twaalf uur in dat tankstation? in groot-bygaarden? het is god zelf die my als kronikeur heeft geridderd, folks.
hy is naast my in de auto komen zitten. zo hebben we wel een uurlang gebabbeld, of toch een halfuurlang. echt crazy, precies een droom...
stephan van uytvanck in my car...
woensdag 29 januari 2020
dinsdag 28 januari 2020
woensdagbunnie
met myn excuses voor de hier weggknipte geert hellings, die er toch ook goed uitzag...
onderschat / overschat
onderschat: vincent daeleman (op deze old school photo: rechts)
naar waarde geschat: chris van den abeele
waar was je ten dinsdag
het lesgeven viel evenwel aardig meê... (vooral discussie gehad met een leerling, over de vraag in welke mate "yahya" de islamitische tegenhanger is van johannes de doper. volgens die leerling is yahya niet onthoofd geworden; maar waarom leert wikipedia ons dan dat zyn hoofd elders begraven ligt dan de rest van zyn lichaam?
in de namiddag vergaderen en shoppen (zie: state of being hieronder...)
in de late namiddag: voor de kinderen zorgen (luv was off...)
nu bloggen, subiet chillen... hoe?
alternatieve feiten
1. gras groeit ook 's nachts.
2. leeuwen zyn dol op het parfum genaamd 'obsession'.
3. een tyger wordt bang als je hem in de ogen kykt.
4. vechtende honden kan je best langs achteren benaderen.
5. zwem niet weg van een haai.
6. seks is goed voor je hart.
7. roken is nog steeds de op één na grootste doodsoorzaak ter wereld.
8. de veiligste plaats in een trein is ergens in het midden.
state of being, 28 januari 2020
luv zet een warme, nog van warmte dampende schotel in de koelkast. ik zeg:"een warme schotel zo in de koelkast zetten, dat mag je eigenlyk niet doen." luv zegt:"tja, voor de koelkast zelf is dat niet zo goed, maar verder maakt dat toch niet uit?"
waarmeê kan je dit nu vergelyken? dat zou hetzelfde zyn als dit hier. je zegt:"doe maar een lampje aan, in het schemerduister lezen, is niet zo goed." en dan als antwoord kryg je:"tja, voor je ogen is dat inderdaad niet zo goed - maar verder maakt dat toch niet uit?"
of nog: iemand gooit een brandende lucifer in een droge hooischuur. "tja, voor die hooischuur is dit wel jammerlyk - maar verder maakt dat toch niet uit?"
zo geraak je overàl meê weg!!
voorts was ik vandaag op bezoek by wim schuer van myn bookingskantoor garifuna, om in te schatten waar we nu meê bezig zyn. vervolgens begaf ik my naar de fnac, om daar wat later met een erg grote stapel kinderboeken weêr buiten te komen. mollie haar spelling is niet goed, doordat ze niet zo graag leest; maar sinds deze week leest ze ineens wél graâg, vooral prentenboeken, by dewelke je ogen toch net zo lief aan het lezen slaan, zodat ik my verplicht zie om dit yzer ogenblikkelyk te smeden... een dure grap - maar: een érg goede vangst is het geworden, echt een stel superprachtige boeken gevonden...
voorts was ik vandaag op bezoek by wim schuer van myn bookingskantoor garifuna, om in te schatten waar we nu meê bezig zyn. vervolgens begaf ik my naar de fnac, om daar wat later met een erg grote stapel kinderboeken weêr buiten te komen. mollie haar spelling is niet goed, doordat ze niet zo graag leest; maar sinds deze week leest ze ineens wél graâg, vooral prentenboeken, by dewelke je ogen toch net zo lief aan het lezen slaan, zodat ik my verplicht zie om dit yzer ogenblikkelyk te smeden... een dure grap - maar: een érg goede vangst is het geworden, echt een stel superprachtige boeken gevonden...
maandag 27 januari 2020
waar was je te maandag
ik denk dat dit grappige beelden worden, kikzelf aan dat schoolbord, lesgevende over "heer halewyn", de 13e eeuwse ballade, en terwyl die leerlingen die alles braaf noteren...
schoolmeester
"hy zong een lied - en iedereen wilde by hem zyn."
hetzelfde thema (van de magisch destructieve zangstem) zie je ook in odysseus en de sirenen, orpheus in de onderwereld, de rattenvanger van hamelen volgens grimm, en vooral in de loreley.
ik zeg daar "vooral", omdat de loreley tevens een gedicht triggerde by onze belangrykste dichter ooit, paul van ostaijen:"zelfmoord des zeemans".
het afgehakte hoofd kenden de middeleeuwers reeds van johannes de doper minstens. maar de kelten waren ook koppensnellers, en wellicht is "heer halewyn" helemaal oorspronkelyk een keltische ballade (halewyn = halloween)
vertel dat maar allemaal aan die drieste tieners, meneer baeken.
avond
ik was die vergadering vergeten maar luv gilde net op tyd:"hey jy moet naar de kroon."
betreffen deed dit een gig op het moorkensplein, "moedertaaldag"... (byvoorbeeld: in antwerpen stad alleen al spreken er 800 mensen bengaals...)
met kevin franssen (rechts) en sem phi, die een deejay is
