state of being, 24 februari 2020

rond tien uur smorgens wakkergeworden in de ridderzaal. daar meteen, met zicht op de verre, groen gevooisde everzwynen-velden, maar zonder onder myn dekens vandaan te hoeven te komen, in handschrift aan myn nieve toneelstuk voortgearbeid. tevoren was ik natuurlyk ook reeds een paar keer hard wakkergeschrokken van de wilde drie kinderen in de kamers vlak boven my. een botsen en een stampen, een gillen en een zingen. later gingen ze gelukkig de moerassen buiten verkennen. sommigen kwamen daar in hun onderbroek van terug.

    een goed uur nadien aan de grote tafel in de woonkamer, het met de hand geschrevene beginnen uit te typen, niet zonder daar àlles nog aan te transformeren. als het jouw plan is, een leven uit te beelden op tachtig minuten tyds, dan heb je gemiddeld genomen maar één minuut per jaar; ik besef nu pas dat je derhalve geen tyd hebt voor byzonderheden. dus wél kan je byvoorbeeld zeggen dat je hoofd-personage, bert gooivaerts, wordt geboren - maar: dat die moeder daarna nog vier maanden aan één stuk door in het hôspitaal is moeten nablyven, vanwege wat heet een "ineengeklapte baarmoeder", daar kan je dan niet meer by stilstaan; je moet onmiddellyk naar de crèche (het is te zeggen: de "pap-school", want ik denk niet dat er in de kempen van het jaar 1961 veel "crèches" bestonden.)

    vervolgens m'n dringendste correspondenties bekeken. uit onverwachte hoek, lezers, een volstrekt euforisch stemmende financiële meêvaller in myn brievenbus - vlug, plastieken bekertjes gaan pakken, om die vele, vele centjes onderaan de machine in op te vangen!!...

    rond 'n uur of halftwee, zo snel als de tyd ging, met alle drie de kinderen op stap, meer bepaald naar de schapen achter de balzaal, om de hoek van de lange dreef, om die dieren boterhammen te gaan voêren. vervolgens in myn eentje naar trois ponts gereden, "place de la gare", om daarzo, tussen de zwitsers aandoende schuinse daken-huizen, onze reisgezellin-en-vaste-waarde els crawls te gaan ophalen. onderweg naar daar met de auto, rustig-aan reeds beginnen te repeteren aan "beuling met appelmoes", welke voorstelling te vrydag weêr vanonder het stof mag. het plan is: iedere dag hier in de ardennen, twintig minuten dieper in de toneeltekst...

    els crawls had een gebrekkige aansluiting achter de rug, in verviers twee uurs moetende hebben zitten wachten. maar: als je een boek hebt, en als daar een starbucks is, bestaan er toch wreedaardiger dingen in de wereld? plus: het motto van het jaar 2020 luidt:"stoppen met zeuren!..."

    weêr in het jachthuis rond halfdrie. geronnen brood geconsumeerd. wat later ook spaghetti met parmezan. echter: nog steeds geen vlees en geen zwavel, dus: nu ook niet, lezers, dat myn dieet helemààl naar de maan zou zyn...

     vervolgens in de zetel voort-geknutseld aan myn derde prince-lezing. die eerste lezing ging grosso modo over prince in de jaren tachtig, de lezing daarop, in het jaar daarna, ging over prince in de jaren negentig; dit jaar doen-ik een lezing over maar één liedje van prince, het niet eens zo bekende "noon rendezvous". het vervelende werk hieromtrent, verrichtten-ik reeds in wissant, met kerstmis: 200 live tracks afstruinen op zoek naar die éne minuut trompet-solo, dan die gehele bulk downloaden, naar mp3 transformeren, knippen en plakken - kolossaal tydrovend!!... maar: dat is dus achter de rug, gelukkig. deze week moet ik het alleen ook allemaal zien schérp te stellen; op welke dag precies, zei welke deejay waarom precies wat, over wie, zonder dat wie anders daarover waarom niet was verwittigd? al die feiten, snapt u...

    dus daar was ik toch ook rap twee uurs zoet meê...

    onderwijl trokken luv en els, rocco james conan en mollie en hun vriend genaamd jules, naar de klamme speeltuinen achter de rivier genaamd de "amel"...

    rond zeven uur savonds was ik dus toch weêr sufgewerkt...

    gaan wandelen, met "beuling met appelmoes" in myn kop-telephoon. langs een zeer uitgebreid maïsveld gelopen, terwyl het begon te schemeren.

    tegengehouden door duitstalige politie-agenten. derrick  meets der alte. meets falco. "mogen wy jouw pas eens zien?" (maar dan gesproken in het duits.) "eh - ik wist niet dat ik myn pas moest meênemen om hier savonds in de motregen langs die boerenvelden hier te zwerven.??" instappen. in hun combi. helemaal terug naar thuis worden gereden. om myn pas te gaan halen. dat was een gratis lift - maar: myn wandeling was ik kwyt...

    nu is het negen uur. de energie in het robbenhuis is gaan liggen. sumbiet, in één ruk tot twee uur snachts, voort-werken aan het nieve toneelstuk. powernappen tussendoor, er niet van gekomen zynde. we wisten dit op voorhand: dit gaat een werk-vacantie worden. maar: dat is juist zeer goed zo, zéér goed zelfs!...