de donderdag is, zoals sinds mei dit jaar reeds meermaals hier genoteerd, de minst lichtzinnige dag van de week; het vroege opstaan met in het vooruitzicht vyf les-uren direct na mekaâr, staat dan in zeer scherp contrast met de totaal libertynse manier waarop ik de voorbye dertig jaar heb geleefd; inderdaad heb ik dertig jaar lang kunnen uitslapen, dag na dag, àltyd zo vry als een goddelyke vuurvogel...
terwyl ik my dan, wat later, sta te wassen, beneên by de chauffage, myn handboeken verzamelend, myn boterhammen smerend, willen zich de weifelingen in my losmaken; "waarom kunnen wim helsen en alex agnew wél leven van hun theater - en kikzelf nét niet? waarom komt wauter deprez wél aldoor op tv - en kikzelf nooit? waarom?" of de meest vreemde vraag:"waarom kan het opeens niet meer: sinds myn 49e levensjaar, maar alle jaren tevoren toch wél?"
de auto instappend, klaar om my, zo smorgens vroeg, voorby de files, by m'n collega's te gaan vervoegen, doemt daar tussen de ruitenwissers door, het antwoord reeds klaar en distinct aan my op:"waarom zouden meneer verdonck en mevrouw janssens en mevrouw bevers vanochtend wél naar school moeten - en jy helemaal niet? waarom dan? voel jy je soms béter, of wat?"
antwoord: ik voel my niet beter...
zelfs weet ik my bevoorrecht - met de genade - om dit te mogen gaan doen.
vyf uurs staan lesgeven na mekaâr; vandaag bleken alle klassen goed doenbaar, voldoende meêwerking, voldoende vooruitgang en zelfs goede luim - maar: wanneer het einde van die lange donderdag aanbreekt, ben ik, thuiskomende, myn frak weêr uittrekkende, wél voor een paar uur integraal teut. volstrekt leêg. volmaakt empty. oftewel opvoeder oftewel leerkracht, da's bevattelyk - maar: opvoeder én leerkracht tegelyk, dat suckt de guts uit je beenderen, man!!...
geloof my!
hoe die anderen dit zelfs fulltime kunnen - ik zou het niet weten... ik begryp dat, die burn-outs...
wat een goddelyk plezier om hier nu zo, na alles, in myn stink-sokken, in de slappe zetel te mogen neêrliggen, om expres totaal NIKS meer te doen!!... NIKS meer!!... laurie anderson in de kop-telephoon, kroketten met ketchup hier bezyden my...
hard regenweêr daarbuiten...
en straks, vannacht in het laat, vind ik ook wel nog de energie, als vanonder een rots, voor een gedicht - ja, ook dat nog... de dichter in ons herryze dààr, waar niemand die nog had verwacht!
- voor een wéreldgedicht, om vier na twaalf!... "l'éternité, c'est la mer mêlée au soleil."*
vuurvogel
("de eeuwigheid, dat is de zee vermengeld met de zon." - rimbaud (1854-1891), une saison en enfer.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu