HET SECRETARIAAT
feuilleton in 17 afleveringen
door don vitalski
wat voorafging: er schynt in het circus een indringer te zyn gevonden; de verteller van dit verhaal, die iemand van het secretariaat is, gaat daarom een kykje nemen in de caravan van de giraffe...
8.
het basisonderwerp van hun onenigheid bestond uit dit volgende. nu dit weêr. het ging erom dat deze pjotr lavaski, toen die by de giraffe naar binnen werd gebracht, dat die toen kletsnatte kleêren aanhad - alsof 'ie door een stormregen aan het lopen was geweest, hoewel het toen toch al een paar dagen lang totaal niet meer had geregend (de engelbewaarder klaagde daar al over, want die leefde van regenwormen.) of zou die indringer hier ergens in een greppel zyn gestruikeld? hy kreeg de kans niet om dit zelf uit te leggen.
de gestrafte giraffe was van opleiding een kleêrmaker; zyn kasten waarom daarom tot barstens toe volgeladen met kapotte kleêren, binnengebracht door de armetierige bulderdrangers; en ossipon katinocenov was het personage geweest dat dit, jammer genoeg, tot een voordeel had willen wenden; zich als eerste by de giraffe en zyn vrienden vervoegd hebbende, was het katinocenov geweest die, zo vernam ik, met het initiatief op de proppen was gekomen, de indringer dààrmeê, met dié kleêren, warmer te proberen te kleden. en zo kwam het dat ze aan hem, dwz aan de indringer, de eerste, de beste zogenaamde "skinny jeans" te leen hadden gegeven, die ze tegenkwamen. de indringer had er niet zelf om gevraagd, maar duidelyk had 'ie er ook geen bezwaar tegen gemaakt.
een uur later was toen ook de buffel gearriveerd, met zyn houtblokken. hy werd al kwaad toen 'ie inzag dat zyn trawanten de indringer niet naar de directeur wilden brengen; nog méér verloor de buffel zyn evenwicht vanwege dit volgende: die lichtblauw gerafelde jeans die die indringer nu rond zyn twee benen droeg, met dik opgekrulde boorden onderaan - dit was, zag hy, zyn broek! dwz: die van de buffel zelf! "maar - daar kan jy toch nooit in??" sprak de spion. "die broek is toch veel te klein voor jou?" waarop de buffel tweehonderd keer uitriep:"dat weet je nu toch al - die broek was toch niet voor my bestemd!" "voor wie dan wel!" "dat weet je toch! dat weet je nu toch onderhand! die broek was toch voor myn zoon,- voor jerry bill? hoe dikwyls moet ik dit er nog indrammen!"
onderwyl dit gekibbel d'rmeê bezig was, zich in cirkels zonder eind te voltrekken, drong er ten zoveelste male, maar nu veel meer goedaardig, een volstrekt wonderlyk idee tot my door. om dit alles tezamen te vatten: eerst was ik, in deze caravan, beginnen te begrypen dat myn leven op losse schroeven was komen te staan; dit, zonder veel meer; alles kantelde, maar ik besefte nog niet in welke richting. vervolgens was ik, kort daarop, tot het inzicht gekomen, maar dan meer angstig, dat ik alle raadsels die zich hier nu voordeden, moest zien te reduceren tot maar één raadsel, en dat het om dié reden vooral noodzakelyk was om myn kalmte te bewaren. maar nu, ten slotte, kwam daar deze volgende, meer synthetische eindgedachte nog eens bovenop, letterlyk zoals hier nu voor jullie genoteerd:"voor myzelf is dit, wat hier nu gebeurt, een verlossing - ja, méér dan vermoedelyk!" zo begreep ik. "het opduiken van deze figuur, deze indringer - voor my persoonlyk zal die, op dit moment in myn bestaan, dé gedroomde hefboom blyken - een soort van springveer, bedoel ik, tot iets nog beters, nog hogers!"
de secretarisvogel was foetsie; doctor strausius was foetsie; de anderen op het secretariaat, de oude robot en al die anderen, die werden té erg in beslag genomen door hun strikt dagelykse schryfwerk, de ditjes en datjes waarmeê ze àltyd erg druk bezig waren - ik moest, zag ik in, deze vreemde verschyning, deze échte indringer, voor myzelf zien op te eisen. dat was alles. en dan was, zoals myn moeder het noemde, myn "broodje gebakken".
ja, dit was de einduitkomst van alle mogelyke problemen, en de eindbestemming van myn bezoek aan de giraffe; die indringer moest worden voortgeholpen: door my persoonlyk. hoé dan wel juist en precies, dat speelde zelfs byna geen rol - maar door my, door my alléén. dàt was, van nu af aan, van levensbelang.
en inderdaad, zo benadrukten-ik dit nog maar eens: precies zo zeker als het was dat myn status nu zou gaan aangroeien, door wat hier gebeurde, net zo helder was nu ook het gegeven dat ik, om dit te bereiken, geheel niks mocht proberen te forceren. ik mocht myzelf niet verraden. de buffel moest zyn zegje doen, de minotaurus moest zyn nummertje opvoeren - net zolang, totdat het niet anders meer kon of ze kwamen allen, integraal vanzelf, tot by my terecht.
immers: reeds wàs de buffel my komen halen. reeds zàt ik hier nu zo, by die reddeloze figuren, aan deze tafel, naar hun geschiedenissen te luisteren. het ging, m.a.w., vanzélf de goeie kant uit. "wat denk jy?" vroeg de buffel zelfs, opeens, aan my. dwz: aan my persoonlyk.
waarop ik myzelf hoorden-uitspreken, dit volgende:"als die kleêren voor jerry bill zyn bestemd - jouw beroemde zoon, die schietgrage desperado..."
"ja? wat dan? zeg het!"
"maar dus," zo hernam ik aarzelend... "jy bevestigt dus formeel - dat die kleêren voor jouw zoon zyn bedoeld?"
"ja? en dus?"
"wat is er dan?"
"zeg het!"
"in dat geval," zei ik voorzichtig... "in dat geval moet ik jou nu meteen reeds, iets integraal afgryselyks meêdelen, omtrent jouw zoon..."
"o ja? wat dan wel juist? spreek!"
"spreek!" zei ook de minotaurus.
welk een lot! wie was ik, om die arme, grote, krachtdadige, maar stilaan wat oud geworden cowboy vanmorgen, nu uitgerekend déze onheilstyding te moeten overbrengen? waarom had die onnozele sprinkhaan, komende van de bende van jerry bill, dit niet zélf gedaan?
en toch, hier alles by mekaâr, toch begreep ik waarom het niet anders kon...
maar hoé dit dan te zeggen?
ik zou myn boodschap toch onmogelyk kunnen laten beginnen met zoiets afwykends als "volgens de sprinkhaan," of zoiets halfslachtigs als "de sprinkhaan is my daarjuist komen meê te delen, dat waarschynlyk..."- neen, niets hiervan! het was myn ding, myn boodschap voor hem.
WORDT VERVOLGD
dank !!!!!
BeantwoordenVerwijderen