state of being, 31 maart 2020

waarin don vitalski voor zyn lezers een nogal suf-geboren oplysting weêrgeeft, van zyn, wezenlyk, onbenullige bezigheden, gedurende de voorbye, weinig inspiratievolle maandag. één april is officieel dan ook maar de herdenkingsdag van de heilige abraham van bulgarye (echt waar...)

vandaag was een beetje een flutdag - als god er niet razend kwaad om zou worden, wanneer een mens zoiets zou durven te zeggen...

    wakkergeworden met de wekker, da's al minder. maar goed, aan de orde was nu eenmaal een groeps-video-chat met de klas van de vyfde jaars economie en marketing. die videochat bleek, achteraf geëvalueerd, niet extreem nuttig, wegens by sommige deelnemers gillende kindjes op de achtergrond (en voorgrond), maar de luim van die deelnemers was toch aanstekelyk.

    dan toch wél een goed uur corrigeerwerk kunnen voltrekken aan m'n literaire nalatenschap, gewoon hier in de woonkamer, aan de eettafel, met de per definitie wel erg suffe muziek van walter rothe op de achtergrond (dus die muziek is erg fleps, maar gek genoeg kan ik er toch goed by werken...)

    zoals de photo's hierboven reeds aangaven: vervolgens ben kik byna twee uur lang aan één stuc door, met myn twee voeten aan het rondfietsen geweest, om m'n gedichtenboekjes te gaan rond-delen. het eerste uur, in het zonnige, middeleeuwse stadscentrum, en vervolgens op het mooie, wit glinsterende zuid, was erg fyn; met in m'n kop-telephoon een interview met een man die oud-engels bestudeert, en die uit de edda reciteert; te wilryk en op den duur zelfs te hoboken daarentegen, betrok de onschuldige hemel, knarsten myn beide knieën, verzakte myn platte achterwiel en nam het aantal dieselwagens toch toe.

    uitgeput weêr thuisgekomen, uiteindelyk.

    van vyf uur in de late namiddag tot tien uur in de midden-avond integraal niks kunnen uitvoeren, nu dan weêr doordat de twee children "kermis" met my wilde spelen. hoewel kik niet eens écht met ze heb meêgespeeld (te koud in den hof...), vermocht ik toch, tegelyk, nergens ànders tot enige resulaten komen ook niet.

    so be it.

    op dit precieze moment van notuleren, is het, zelfs met het zopas nog maar ingevoederde zomer-uur, slechts elf uur in de vroege na-avond; dus: met wat geluk zouden we alsnog, vanaf nu uitgerekend, een dikke vier uurs kunnen voort-turven, toch wel. maar: iéts in my fezelt my in, dat het verre van zeker is, of zoiets er wel "in zit", vandaag.

    sorry voor deze "state", dear folks...

met in m'n kop-telephoon een interview met een man die oud-engels bestudeert, en die uit de edda reciteert