dreamer

myn broêr jeroen en zyn vriendin bo derek hadden een grote open ruimte, een soort café maar meer open, op het uiterste noorden van de turnhoutsebaan. daar zittende, vroeg ik my gedurig af: zal ik deze zaak aannemen, en dan dus cafébaas worden? als een soort van artistiek sociaal project? er liep tamelyk grimmig volk binnen en buiten, maar dat scheen me niet af te schrikken; "daar heb ik ervaring meê..." zo kwam er een nozem binnen, high van paddo's, die vertelde:"ik heb té griezelige dingen meêgemaakt," ik zei:"ik weet waar je het over hebt, ik was daarby," en zette daarop zelf een langwerpig masker op, waar die nozem nog meer angstig van werd... maar, zo dacht ik, als ik hier nu cafébaas word - hoe erg ga ik het dan vinden om te bedenken: terwyl ik nu hiér zit, had ik net zo goed rustig thuis kunnen zitten.