onlangs naar een veertigtal aloude vrienden van me, een nieuwste boekje opgestuurd (het dagboek; dwz de verzamelde "state of beings") - mét, in iedere gewatteerde envelop apart, de begeleidende bewoordingen:"je bent nu eigenlyk verplicht om dit te kopen." wat natuurlyk een grap is, omdat je natuurlyk niet écht bent verplicht, maar toch is dit by 'n paar goeie geesten in het verkeerde keelgat geschoten - ik begryp ook goed waarom, achteraf bezien. je zou kunnen zeggen:"so what?", maar: daar zitten mensen tussen die soms al sinds 1998 zes keer per jaar naar myn gigs komen zien; het laatste dat ik hoef te zien plaatsgrypen, is dat myn fans nu allemaal kwaad op my zouden worden... dus: van dit débacle loop ik op 't moment een beetje geplaagd; het gevoelen, in myn vuil onderbroek over de grote markt aan het rondlopen te zyn geweest... een paar mensen hebben het boekje zelfs teruggestuurd - met een paar krachttermen erby. om de zeventien dagen ben ik een dommerik, dat is al heel myn leven zo. altyd beleefd en vriendelyk - en dan toch opeens grof en tactloos...
maar - okay: het iets grotere plaatje ziet er toch wel tof uit... het is ook niet dat ik er veel aan kan doen; dit is myn positie op deze planeet. de zucht er inmiddels uit bestaande, als de weêrga exact driehonderd stervelingen te vinden, die iédere maand zo'n boekje van me zouden lusten; àls ik die byeen kryg verzameld - dan stop ik voor de rest overal meê, echt; dan word ik een schryvend reclusief, voor die lees-gemeenschap van driehonderd, en basta.
nog maar twee maand aan het zoeken zynde, staat toch de teller reeds op vyftig, myn vader en myn overbuur niet eens meêgerekend. vyftig mensen die my uit zichzelf hebben bezworen:"stuur my ook uw volgende boekje!"
het begin is in zoiets natuurlyk wel het gemakkelykst... en uiteraard steun ik op dertig jaar rondtoeren... dertig jaar,- good lord!
wat my ook overeind houdt, is dat ik zelf helemaal kwyl op die boekjes. daar staan typfouten in - maar: ze zyn totààl naar myn smaak, en echt lézen, wie doet dat nog? het zyn een stel prachtige kleine fetisjen, wat ik je brom...
voorts was het overdag een erg puriteinse dag; verschillende uren digitaal lesgeven, maar tegelykertyd aldoor de children op m'n dak, doordat luv uithuizig was (die is sinds vandaag terug aan het werk...) de elementen bewogen zich wel van een leien dakje - maar: je staat styf van de verplichtingen, één half kwartier kontkrabben is er niet by.
nog een uur of drie, en dan zal het weêr middernacht zyn geworden - dàn zal ik weêr ademen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu