state of being, 2 mei 2020

de avond en de lange nacht moeten nog beginnen, dus alles gaat nog goed komen, maar overdag had ik alleszins, mag gezegd, een erg slappe dag, vandaag. des te meer jammer, doordat de children my praktisch helemaal met rust lieten - om niet te zeggen, dat ze my wegjoegen naar de machine-kamer, tempel van werkkracht. evenwel: wanneer ik de schryftafel uitprobeerde, verjoeg die my naar de leeslamp, en by die leeslamp viel ik dan telkens weêr in slaap, zo eenvoudig. hoe erg - willen arbeiden, maar door slaap worden overmand...

    het weêrtype is er naar; soms zonnig, maar dan toch neêrslag van zelfs dunne hagel, meteen zodra je je rubberlaarzen aanhebt. donkerte en toch. luidruchtige ketnet-televisie in huis, oa een reportage van niels destadtbaeder live in het sportpaleis (noot voor lies, die in deze blog spellings-correcties aanbrengt; laat die "destadtbaeder" maar zo...)

    uiteraard toch normaal om zich soms, à rato van éénmaal om de negentien dagen namelyk, tot onnut veroordeeld te weten.

    onderwyl ik dit noteerde, speelden-op de achtergrond het niet kapot te krygen "all the madmen", van de zeer vroege bowie...