hoe het alledaagse juist exotisch aandoet, na zo'n totaal onverwachte pauze van byna drie maand... krankzinnig vroeg moeten opstaan - en toch viel het aardig meê; eêrgisteren had ik met opzet zo weinig mogelyk geslapen, zodat ik gisteren dan toch redelyk vroeg voor pampus kon gaan liggen; niet echt slapend, maar toch met een minimum aan energie in het bed liggende lezen in een extreem high-brow boek; àlle litteraire critieken van edgar allan poe, 2000 bladzyden gestolde geschiedenis, exact midden 19e eeuws, op flinterdun bybelpapier...
zo'n mooie ochtend ook; de children die, een na een, uit hun nest komen; luv die wél al in de keuken met vanalles onleêg is (vroeger opstaan dan luv, is onmogelyk...)
de auto in - die trouwens zo ontieglyk smerig is, dat je d'r éigenlyk niet meer in wil; je kan evengoed ondersteboven in een vuilnisbak gaan zitten, echt waar... wat een routine was dat, het voorbye jaar: om halfacht smorgens "naar het werk", met altyd dat belachelyke radio-nieuws op, over de bisschoppenhoflaan naar schoten... reality... reality check... de gehele tyd panisch uitzien dat je niemand over zyn voeten rydt... op de terugweg trouwens voor de eerste keer in twee maand nog 'ns gaan tanken...
het weêrzien in de leraarskamer was totààl abstract... met zo'n maskertje voor, iedereen... ik neem wel aan dat zoiets went, maar vandaag dacht ik hardop: fok?? wat is dit voor een JOKE??? dit is toch gewoon candid camera? subiet komen ze ons toch, al uitlachend, vertellen dat dit een JOKE is?? dit is toch niet ECHT??
rond elf uur smiddags was ik weêr thuis, zo vlug... my afgezonderd in myn slaapkamer boven, namelyk omdat je daar, veel meer dan in de geïsoleerde machine-kamer beneên, profyt hebt van de zon, namelyk langs het enorme balkon. en die zon was echt fantastisch... die was echt van goud, echt een cadeautje van god...
myn droge vermoeidheid (uiteindelyk toch maar drie uurs geslapen of zo, vannacht), scheen zich in myn geest wonderwel tot een byna toverachtige concentratie te verplooien; aldus, zodoende, vier uurs aan een stuk door de resultaten kunnen zitten nalezen voor het cowboyboekje voor september... ben hier érg enthousiast over, gaat echt iets kei-leuks worden...
af en toe naar de living; lachende kinderen, nog meer zonneschyn... luv die een zoveelste keuken-bouwer binnenlaat... ook eventjes naar de post over-en-'t-weêr, om vier nief verkochte boekjes te gaan afleveren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu