uit het schriftje

niet als iets esoterisch maar als iets fysiek aanraakbaars, doet er zich in myn bewustzyn een kruispunt voor tussen het waarnemen van mooie vrouwen links, en rechts het zich geïnspireerd weten tot epiek.

"epiek", dwz: "het verhalende"; dus niet echt: "het verhaal", maar wel de onderliggende, door grammatica gegenereerde vibratie die maakt dat een tekst de uitstraling heeft van een verhaal.

om zich te kunnen voortplanten, moet een man het zien gebeuren dat zyn liefdesdeel in een geheven toestand verzeild geraakt; dit kan alleen langs de weg van zyn verbeelding; als zyn verbeelding niet werkt, blyft zyn eenzame orgaan daar beneên ook helemaal slap en onbruikbaar (behalve smorgens, het uur van de democratie...) maar dit wil dus zeggen dat voor de voortplanting van het menselyke ras, de verbeelding hét alfa en omega is. vandaar dat wy er dan ook tonnen te veel van hebben; een oneindig reservoir aan verbeelding.

of aan zelfbegoocheling, zo men wil...

het scheppen van verhalen grypt duidelyk merkbaar plaats langs dezelfde cerebrale wegen als het aangroeien van erotische lust door prikkels van buitenaf. een waargenomen mooie vrouw is dus niet alleen een aanzet tot verhaal, zy is ook eenvoudigweg verhaal. in haar, openbaart zich verhaal.

daar heb ik dan ook een pynlyk grote bewondering voor, byzonderlyk voor die krachtige jonge moedervrouwen van pakweg 35, met een rechte rug en een gezwinde, vanzelfsprekende lach, klaarwakker om halfacht smorgens, tussen de bagage; lichtgevend, binnen een voorts helemaal grauw universum. zo'n mevrouw is het, in wie je de gehele geschiedenis der mensheid zich ziet voltrekken, de integrale vaart der volkeren.

ave maria, wy knielen voor u.

nietzsche schreef eens dit volgende, de vrouw vergelykende met een magneet, in de "zarathustra": "de kern van de man is: ik wil! de kern van de vrouw is: hy wil!" (dit blyft dus wel iets voor zyn rekening.)