uit het schriftje

de geur van kervelsoep. die kwam goed binnen daarstraks, tydens een wandeling. feitelyk al veel te lang geen kervelsoep meer gegeten. bestaat niet in leuven, dwz in het universum van luv, denk ik.

volgens wiki hoort de geur van kervel thuis in de categorie anys-geuren. vreemd want anys staat my absoluut niet aan...

de klassieke connectie geur versus herinnering; de geur van kervelsoep in het steeds zo smetteloos netjes opgeruimde, grote huis van myn grootmoeder langs vaders kant, "moemoe tresje"... ("tresje" de  onvergeeflyke verbastering van theresa.)

behalve die geur daar, ook die zwaarmoedig of toch zeer ernstig tikkende slingerklok, met om het uur, ook 's nachts, de "westminsterslag", dwz de melodie van de klokken van de big ben in london.

de legende wil dat die melodie zou zyn ontleend aan de "messiah" van händel, maar naar het schynt is dat toch niét waar.

net buiten dat goed verzorgde huis, dat deed denken aan een plantage-huis zoals in het midden 19e eeuwse noord-america ("north & south"), de beklemmende geur van coniferen - wat een bedrukkend nutteloze stukken flora, met tussen die stugge takjes in die nutteloze, harde, somber groene bolletjes... er waren ook struiken met witte, onion-achtige bessen - die kon je tenminste nog gebruiken voor je blaaspyp! die bolletjes van coniferen daarentegen konden nérgens toe dienen...

ze groeien ook te verticaal om schaduw te kunnen produceren. het enige dat je er toch meê kon aanvangen: er, zeer heftig, helemaal IN springen, liefst vanaf een hoog dak van een huis, liefst hoog in de toppen van die boom; dan zwiepte plant helemaal meê, om je nadien op de grond neêr te zetten... de àllereerste sprong is de hevigste; je kan niet raden hoe je gaat landen...

blaaspyp, dwz gewoon een ronde plastieken buis die normaal gezien moest dienen om elektrische draden te bundelen. idealiter een doorsnede van één centimeter. een kort stukje buis kon met plakband aan het uiteinde daar eventueel bovenop worden geplakt, als een "mik".