alternatieve feiten

voor de vierde keer en tevens de laatste keer dienen deze "alternatieve feiten" voor myzelf als een voorbereiding-uit-de-losse-pols voor dat purple rain-event in het rivierenhof te woensdag. niet-prince-fans gelieve snel door te scrollen, ik zal het niet meer doen...

1. doordat de andere twee hun projecten aldoor hadden uitgesteld en doordat prince onbegrypelyk snel vooruit was gespurt, vielen in de zomer van 1984 drie supersterren over mekaârs voeten; de "nieve" elpee van bruce springsteen (enorm vaak uitgesteld), de "thriller"-tour van michael jackson, en purple rain. (de eerste single van thriller dateerde al van october 1982.)

2. zelfs nog nadat de film al helemaal was opgenomen, wilde warner bros er weinig van weten. "verdomme, dan ga ik ermeê naar paramount," aldus producer bob cavallo, "en dan kunnen jullie het aan jullie bazen gaan uitleggen wanneer dit toch een hit wordt." de volgende dag kwam warner eindelyk met een béétje geld over de brug voor de editing.

3. evenééns pas nadat alles al was opgenomen, kwam de regisseur, albert magnoli, by prince met het verzoek op de proppen dat hy nog één song tekort kwam, namelyk een song die het hele verhaal zou tezamenvatten; ouderlyk conflict, amoureus begeren, zoektocht naar verlossing. de volgende dag belde prince hem op om te zeggen: "okay, ik heb twéé nieve songs." één van die twee songs was "when doves cry".

4. zoals hierboven aangehaald, staat het geschreven in het boek van alan light, en in véle boeken, maar onlangs heeft sound-engineer peggy mccreary ons in een interview laten weten dat prince twéé dagen heeft gewerkt aan when doves cry. dit wordt ook bevestigd in het extreem meticuleuze boek "prince in the studio in 83/84" van duane  tudahl (het beste prince-boek ooit, het enige écht goeie prince-boek ooit); ik ben het nu even gaan opzoeken en hieruit blykt dat er viér dagen lang aan "when doves cry" is geknutseld... anyway, peggy mac zegt: eerst één dag van veertien uur non-stop werken, om alles op te nemen; dan vier uur gaan slapen; en dan opnief zeven uur voortwerken: om alle mogelyke franjes terug weg te halen. de eerste versie van "overproduced"; de tweede dag kon prince niet meer stoppen met wegsnyden, en kwam hy op het beroemde idee om uit "when doves cry" zelfs de bas weg te laten. éigenlyk heb je daar nu alleen maar die linn-drum-machine en vyf stemmen. (linn-drum dankt zyn naam aan zyn maker, roger linn.)

5. de erg virtuoze orgel-solo op het einde van deze single werd aan halve snelheid ingespeeld. voor de live-act moest keyboardist matt fink dat stuk nadien natuurlyk wél aan die hoge snelheid leren inspelen, was geen lachertje.

6. opnief herrie met warner bros. "wy brengen die 'single' niet uit als daar geen bas in zit! dit is 'just a bunch of crazy sounds', dwz dit is totaal niks!!" ook de bandleden vonden er eigenlyk niks aan, maar durfden dat niet te zeggen. the time zanger morris day stapte weêr uit de auto en zei: "jongen, wil je my belachelyk maken! dat is geen song!" maar prince was high van contentement en liet zich gelukkig door niemand van zyn stuk brengen. gelukkig was ook magnoli er meteen van in de wolken.

    raar, evenwel: het werd prince's grootste hit ooit - maar in de film komt die song éigenlyk maar nauwelyks aan bod, nauwelyks twee minuten en de muziek wordt weggetrokken.

7. het verhaal als zou "let's go crazy" op aanvraag van magnoli langer zyn gemaakt, met dat prachtige instrumentale middenstuk, namelyk omdat magnoli meer tyd nog zou hebben gehad voor zyn beelden, staat nu eigenlyk ook op de helling; vorige week nog maar, zyn de vocal parts van die song apart, aan het oppervlak gekomen; zéér stilletjes hoor je wel ook de muziek waarop die stemmen zyn ingezongen - en dat gaat toch over die extended version. hoe kan prince die vocals nu aan het inzingen zyn geweest op die "extended version", als die "extended version" pas nadién zou hebben plaatsgegrepen?

    maar alleszins volgen we matt fink wanneer die zegt: "wat een teleurstelling toen ik de elpee uiteindelyk oplegde - om te moeten bemerken dat daar van 'let's go crazy' alleen maar die korte versie op staat!!"

8. "computer blue" duurde oorspronkelyk ongeveer veertien minuten - dààr hebben de inkortingen echter juist heel veel deugd gedaan (die beat is wel briljant - maar niet geschikt om lang te duren.)

9. de elpee "purple rain" duurt van begin tot eind maar 44 minuten. komende uit een magazyn van materiaal, genoeg van ongeveer 10 uurs meê te vullen, is dat dus een fantastisch staaltje van short-cutting geweest. normaal werkte prince gemiddeld drie weken aan een plaat; door de geplande film-release in het vooruitzicht, moést hy nu wel trager werken; hy was eigenlyk aan die studio vastgebonden (afwisselend de studio in zyn eigen kelder en sunset sound in l.a., gekend van oa exile on main street) vooral op "computer blue" heeft prince dàgen en dàgen en dàgen zitten zwoegen. "dat was een echt excorisme," aldus peggy maccreary. (tot de geschrapte lyrics behoren dan ook pathetische kreten als: "father! father! the sun is gone!") (uit de voor prince-kenners befaamde "halfway speech"...)

10. darling nikki, het einde van de a-kant van de plaat, eindigt op een achterstevoren opgenomen gospel. "hello. how are you? fine. because I know that the lord is coming soon."

11. het valt op dat een paar korte scènes in de film (een vyftal in het totaal) letterlyk veel donkerder zyn dan de rest, oa de scène waarin die pa en die ma aan het vechten zyn in de kelder; grauw en donker en vuig; de negatieven van die scènes bleken zoek, en zyn naar best vermogen gerestaureerd op basis van prints. 

12. "baby i'm a star", een knipoog naar de gelyknamige single van helen reddy uit 1975, zou alleen maar zyn gebruikt om, op het einde van de film, de credits op uit te rollen. éindelyk waren er een paar warner brossers opgestaan die zeiden: neen, neen, laat dat mooie liedje maar lekker deel uitmaken van de film, en doe daarnà pas de credits."

13. ik wil eigenlyk stoppen met schryven maar dit hier is té lollig nog... uiteindelyk wilde warners de film maar in hooguit 200 cinema's uitbrengen. "een paar zwarte tienermeisjes gaan er in het eerste weekend op afkomen, en dat zal het ongeveer worden." nog steeds niet wetende waar ze meê te maken hadden, organiseerden ze een test-screening, namelyk in culver city, california, voor een zo multiraciaal mogelyke bende teenagers en heftruckers. de inzittenden braken klaarblykelyk het kot af. nadien moesten ze een enquete invullen. zonder uitzondering àlle aanwezigen beschreven de film zo extreem enthousiast, dat de producer, bob cavallo, op het matje werd geroepen; de warner bros-executieven waren ervan overtuigd dat cavallo de boel had belazerd, dat hy gehele bussen vooringenomen fans naar het theater had overgereden. "die resultaten zyn té goed, dat heeft warner bros in honderd jaar nog nooit meêgemaakt - denk jy dat wy zo achterlyk zyn om daar in te trappen??" ze deden een twééde screening, zéér ver weg van los angeles, namelyk in denver, én zelfs in het geheim, om cavallo en de zynen er zéker buiten te houden. "wat nu," zo belde een afgevaardigde vanuit denver. "er zyn zoveel mensen opgedaagd die de cinema in willen, dat er rellen zyn uitgebroken! - - de directeur van de cinema vraagt de toestemming geven om de film vyf keer na mekaâr te vertonen..." de dag daarna precies hetzelfde in san diego.

    eindelyk, éindelyk viel by warner bros hun frank; ipv in de geplande 200 cinema's, ging de film in première in 900 cinema's. 

14. officieel werden journalisten op die pre-screenings verboden; maar een pààr journalisten werden, zogezegd "omdat zy het waren", zogezegd toch "heimelyk naar binnen gesmokkeld"; zodat die journalisten het gevoel hadden dat ze belangryk waren, dat ze er byhoorden, en zodat die er dus zelf ook alle belang by hadden om de film heel goed te vinden.

15. de reclame-campagne vooraf dreef op het idee van een anti-campagne. de première was voor 27 juli; zelfs eind juni verscheen er nergens iéts, ook geen reclameborden of zo, en prince zelf deed geen énkel interview. zo kreeg het publiek het gevoel: "die man is van ons, niet van de media!" "hy wordt ons niet opgedrongen, zelfs roeien wy juist tegen de media in!" de enige "reclame" was die krankzinnige paspop in die geheimzinnige videoclip van "when doves cry", highly rotated op mtv, met daarin af en toe een zeer korte flash uit de film. voor de rest moest je het zelf maar verzinnen.

ik was dertien. het was zomer. ik was alleen thuis, binnen. ergens in myn leven was er een meisje dat ik niet kon krygen. ik zette de tv dan maar aan; "how can u just leave me standing? alone in the world is so cold.."