state of being, 28 aûgustus 2020

nog eens opgestaan met de wekker; meteen koffi geconsumeerd, én, tegelykertyd (!), myn tanden gepoetst, om daarna snel van de camping te staraja roessa waar ik toef, rechtstreeks naar radio rix in de gryspeerstraat in deurne te ryden, voor myn wereldberoemde radio-programma (dit is ongebruikelyk; alle vorige keren bleef ik de nacht tevoren in antwerpengrad slapen, speciaal voor deze job...)

    die actrice in het eerste uur, sofie-joan, zag er zo goed uit, zo fris, jong en onberispelyk, dat ik my als vroeg bejaard interviewer byna geïntimideerd wist, en dus ook byna geen vragen meer durfde te stellen. heel anders dan, meteen daarna, romeo spinelli, met wie ik al myn gehele leven zo eens een gesprek had willen hebben, simpelweg doordat ik nieuwsgierig was naar zyn biographie, en je daar nergens veel over kan terugvinden.

    nu blykt dat die prachtige man, én zeer goede zanger, eigenlyk nooit fulltime muzikant is kunnen wezen; dat ie jarenlang op de haven heeft gewerkt, en ook enige tyd als taxichauffeur...

    de maand zit erop, maar er is een aanzienlyke kans dat, in opdracht van cc deurne, dit programma toch wel nog gaat doorlopen, ik hoop heel hard van wel, en myn fans ook; het is de leukste bezigheid die er bestaat...

    na die gesprekken opteniéf naar staraja roessa gereden, namelyk om myn gezin daar te gaan ophalen. lichtjes zonnig, de auto weêr goed volgepropt.

    inmiddels zitten we met pak en zak terug in antwerpengrad, klaar voor de reusachtige tredmolen, die we nu, mét mondmasker voor, klaar aan de leiding weten staan... zoals gebruikelyk op zo'n moment, ben ik nu maniakaal aan het opruimen geslagen. de brol, de rotzooi en de overstuff waar ons huis tot in iedere kleinste nis meê volgestouwd is geraakt, heeft zyn kookpunt bereikt, àlles moet eruit!!

   vannacht ga ik ook weêr, ten slotte, een paar boekjes inpakken en verzegelen; de voorbye nacht weêr een facebook-offensief doorgevoerd hebbende, zo toch weêr een kleine tiental aankopers getroffen. eigenlyk niet eens een tiental mensen, maar wel slechts een pààr mensen, onder wie er zich twee gevallen voordoen, die gelyk àl myn boeken bestellen. dié zyn myn àllerbeste vrienden!

romeo spinelli trad telkens opnief op op een parking in vremde.
meestal stonden er tien mensen te kyken,
maar opeens kwam er byna honderd man;
toen kwam de politie, en had ie ei zo na een proces aan z'n been...