state of being, 8 augustus 2020

gggg

voor de eerste keer sinds de 13e maart ben ik niét druk bezig met het byeen-schryven van een boekje. wel hier en daar wel wat aan het sorteren, maar niet hels druk aan het doorperen. dus echte vacantie is dit, en daarvoor weet een mens zich dan ook aan zee. al zeker met zo'n hittegolf.

    het gedroomde summum bestaat eruit om in myn eigen kale slaapkamertje tussen myn kranten en tydschriften op deze dubbelmatras te liggen, met aan m'n voeteneind het zéér wyd opengeslagen vensterraam - met zicht op de geniale zee. ook savonds en snachts lig ik hier weinig anders te doen dan naar de golven te luisteren. een filmpje zien of het nieuws of muziek consumeren, is allemaal uit den boze; doordat je dan het geluid van de zee niet meer verneemt.

    dus dit liggen, om de golven te bestuderen; al het andere is een weggeleid worden van het essentiële. 

    in de namiddag, precies wanneer de zon op haar felst staat, naar de lange pier van nieuwpoort gereden, rocco james conan nu eenmaal beloofd hebbende, daar te zullen gaan vissen (je kan daar aan een kleine huurprys, grote visnetten met een katrol te zee laten, en weêr opvissen); mollie en luv vluchtten weg naar de lommer, dus ook nu deed zich wel iets rudimentair-existentieels voor; vader en zoon in het zonlicht op zo'n bedryvige pier, krabben vangen en filosoferen.

    rond zes uur savonds met luv en de twee kinderen zwemmen in zee; om één of andere reden was dat nog nooit van ons leven gebeurd, alle vier tezamen in zee.

    aan de telephoon myn vader, die dagelyks de kat pitouche te eten geeft; hy liet ons weten dat de schilderwerken aan huis inmiddels goed opschieten...