lectuur

"wunderwaffen"

inmiddels reeds album nummer elf.

toch kan je meteen helemaal volgen.

april 1947: de landing van de geallieerden twee jaar terug, is mislukt, de oorlog is nog bezig - middels, aan beide fronten, een ratrace van nieuwsoortige, hoogtechnologische wapens.

hitler ziet er wel enigszins anders uit, doordat zyn gezicht is verbrand; een soort kruising tussen hitler en de red skull (= de vaste vyand van captain america, sowieso ook een super-nazi.)

nu hebben de duitsers een zeer machtige androïde gemaakt, die wel steengoed werk verricht en door wie hitler en himmler en co subliem goed worden beschermd - maar door wie ze féitelyk worden gecommandeerd. dat levert iets fascinerends schizofreens op.

    het is een naakte, maagdelyke benadering van het superhelden-idee, dwz je krygt het concept "superheld" voorgeschoteld alsof daar niét al tachtig jaar op gevarieerd wordt, helemaal fris en nieuw, en gelukkig ook helemaal europees. (ik ben zelf de americaanse superheldenindustrie toch weêr een paar jaar beu. dat gaat op en af, maar de laatste tyd toch precies veeleêr "af"...)

in episodes dus. die episodes hadden kunnen zyn opgebouwd met een begin en een midden en een einde, maar neen dus - dwz: wél met een stevig "begin", maar het verhaal eindigt middenin een eenvoudige dialoog, en dan, totaal plotsklaps: "wordt vervolgd".

niet steengoed getekend, styf-achtige gelaatsuitdrukkingen etc, maar toch wel degelyk op zo'n manier dat het helemaal wérkt, no-nonsense, volwassen. vooral de duikbootscène is écht claustrofoob...