state of being, 29 september 2020

toch maar vroeg uit bed gekomen, om te checken of voor luv alles goed was, dwz of ze al haar bouwkundige ambities naar behoren had kunnen doornemen met de werklieden, die reeds bezig waren met timmeren. de kinderen, min of meer klaar om naar school te vertrekken, ongemeen vrolyk, al is dat geen regel, en hadden ze op zo'n rommelig huis ook juist heel ànders kunnen gereageerd hebben.

    dan terug naar bed, wat natuurlyk beschamend is; die lieden werken zich het zweet uit hun sloffen, en jy ligt nog te zemelen onder het molton-deken? hier staat tegenover dat zy gisteren géén optreden hadden!

    om halftien opnief wakker. toch alsnog in de slaapkamer gebleven, voortlezend in myn eigen roman, "het huis met het jachtgeweer", dat ik in december opnief wil uitbrengen maar dan als een kerstverhaal. er schort érg veel aan die taal - maar: de sfeerzetting is verpletterend, vind ik zelf; dat heb ik later nooit meer kunnen overtreffen (als een hommage aan jan arends, knut hamsun en gogol...)

    rond elf uur in de voormiddag naar de machine-kamer; warm en netjes in de mooie bibliotheek, het enige schuiloord in dit pand, dat op een paar uur tyds tot een werf is geworden, onder gigantische timmer-, boor- en schuurgeluiden. op straat een kolossale container. maar:= op déze kamer trof my goddelyk soelaas!

    een paar "kempenkrakken" in enveloppen gedouwd, voor alweêr een heleboel bestellingen. ook van winkels. intussen naar het nieuws geluisterd. daarna, met veel aandacht, aan myn lesvoorbereidingen begonnen. hoe beter je bent voorbereid, hoe meer vanzelf en relaxed de rest van de week verloopt, op school. vorig jaar was het aldoor trappelen en semi-paniek - al kon ik daar zelf niet aan doen, ik had toen tegelykertyd krankzinnig veel gigs aan de hand! vandaag is er ruimte voor alles, alsof de afmetingen van myn leven zelf in breedte en diepte hebben toegenomen (deze laatste zin, is een erg byzonder iets, goed geformuleerd en van een grote betekenis in myn autobiographie...)

    om 15u charles maria nelson op bezoek. die timing was niet extréém slecht. hy was doorweekt, dus hy mocht zich niet bewegen. "op die stoel blyven zitten!" zo beval ik hem, om de twee minuten opnief.

    vervolgens door de drizzel naar de post gefietst. waar de mammie van lenka, sissi seyfert, met een mondmasker voor in de ry stond aan te schuiven (er is een kans dat ze dit leest, dwz sisi komt geregeld op deze blog...)

    waanzinnig gezellig was het, om de gehele dag zo alleen thuis te toeven, zo huiselyk en bedryvig.

    om 16u luv en de kinderen terug thuis.

    in hun drukke gezelschap weêr boven, beginnen te werken aan myn essay over de 19e eeuwse vlaamse auteur august snieders, in opdracht van Het letterenhuis... zeer boeiende figuur... aartsconservatief wel... maar toch mét voeling voor de verarmde klassen... socialisme zonder socialisten; het verzachten van het leed van de arbeidende klasse moet komen van proactieve compassie van de adel, haha!... 

erg veel romans van august Sniedersstraat
eindigen in zelfmoord...