na amper vier uur slaap, my snel aangekleed en naar beneden begeven. toch: de werkers waren er nog niet. mollie was er al wél, dwz in de living, maar zy zei: papa ik ben graâg alleen. wat ik zeer goed begryp. derhalve my goeddeels in de nieve keuken aan het werk gezet, dwz bureauwerk, aan dat nieve, hoge nep-marmeren tafelblad, dat zeer handig is. wél tussendoor aldoor naar boven gesjeesd om meubels te gaan afplakken, en zelfs gehele halve kamers; ik snap niet goed waarom die werklieden dit niet zelf doen, dit betreft toch echt vakwerk? een kast of een zetel overdekken valt nog meê, maar zo werkelyk vellen plastic aan de plafonds aanbrengen, en dan naadloos neêrdraperen tot aan de grond, daar ben je zoet meê...
rond elf uur naar cc deurne. de podcast evalueren. de enige opmerking die maarten loos eigenlyk had, is deze volgende; namelyk dat ie het, zei hy, jammer vond dat ik, als interviewer, per definitie weinig zélf aan het woord kom; en dat klopt, werkelyk. om dit op te lossen doen we eind december iets helemaal ànders, namelyk een soort van luisterspel, gebaseerd op het kerstverhaal "de naam van het rendier", dat ik heden aan het schryven ben (maar dat eigenlyk ongeveer klaar is...)
thuis verder de jungle in, met die werklieden. dit is al de derde werklieden-ploeg dit najaar. jullie zullen zeggen: amai, kunnen jullie dat daar allemaal betalen?, - maar het ding is: het moét, eenvoudigweg. of anders zakt het huis ineen. (onze turnleraar zei vroeger altyd: "dat moet je niet kunnen - dat moet je doén!) (hy was ook de uitvinder van "de truuk met de plint", een soort semi-legale foltering...)
opnief zes exemplaren verkocht van "de integrale jerry bill". sinds vandaag ben ik uit de drukkosten. vervolgens tamelyk uitgebreid met jowan petit getelephoneerd (ter voorbereiding van de podcast-opname aanstaande woensdag.) nu is het vyf uur. vlug deze blog afwerken, zodat ik vanavond laat toch één uurtje nog aan dat rendierenverhaal kan knutselen.
rond elf uur naar cc deurne. de podcast evalueren. de enige opmerking die maarten loos eigenlyk had, is deze volgende; namelyk dat ie het, zei hy, jammer vond dat ik, als interviewer, per definitie weinig zélf aan het woord kom; en dat klopt, werkelyk. om dit op te lossen doen we eind december iets helemaal ànders, namelyk een soort van luisterspel, gebaseerd op het kerstverhaal "de naam van het rendier", dat ik heden aan het schryven ben (maar dat eigenlyk ongeveer klaar is...)
thuis verder de jungle in, met die werklieden. dit is al de derde werklieden-ploeg dit najaar. jullie zullen zeggen: amai, kunnen jullie dat daar allemaal betalen?, - maar het ding is: het moét, eenvoudigweg. of anders zakt het huis ineen. (onze turnleraar zei vroeger altyd: "dat moet je niet kunnen - dat moet je doén!) (hy was ook de uitvinder van "de truuk met de plint", een soort semi-legale foltering...)
opnief zes exemplaren verkocht van "de integrale jerry bill". sinds vandaag ben ik uit de drukkosten. vervolgens tamelyk uitgebreid met jowan petit getelephoneerd (ter voorbereiding van de podcast-opname aanstaande woensdag.) nu is het vyf uur. vlug deze blog afwerken, zodat ik vanavond laat toch één uurtje nog aan dat rendierenverhaal kan knutselen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu