intuïtief scheen ik het boek toch wel te begrypen. gefascineerd werd ik door de onevenwichtige compositie: een conference in het eerste deel, een soort verhaallyn in het tweede deel. ik herinner my nog steeds de natte sneeuw overal in dat boek.
het was een vrydagavond, ik was alleen thuis, ik was aan het lezen in bad; en ik kwam pas twee uurs later dat bad weêr uit, helemaal verschrompeld...
Zonder meer een fantastisch boek. Ik kocht het ooit by Yvette van Vulcanus in de Volksstraat. Puur op basis van dat woord 'ondergrondse.' "Ik ben een ziek mens ... Ik ben een kwaadaardig mens ... Ik ben een afstotelijk mens."... wat dan weer heel sterk doet denken aan "Ik ben vervuild. Ik word verteerd door de luizen. Als de varkens naar mij kijken gaan ze braken. Mijn huid, die met een geelachtig etter bedekt is, is afgeschilferd door de korsten en ontvellingen der melaatsheid.", de zelfbeschrijving van de verteller van 'Les Chants de Maldoror' Grote groet!
BeantwoordenVerwijderenindeed...
BeantwoordenVerwijderenhoewel ik Les Chants toch altijd een beetje fake heb gevonden... .... eigenlijk....