tamara van riel
maandag 30 november 2020
uit het schriftje
ik ben zo erg verstrooid (deuren laten openstaan, per ongeluk de verwarming de gehele nacht laten draaien, et cetera), dat luv tegenwoordig, voor ze gaat slapen, alle kaarsen in huis verstopt. omdat ze het anders dus niet meer vertrouwt.
het is nog maar een korte weg naar huize herfst-rust...
daarjuist, rond één uur snachts, naar de broodautomaat hier om de hoek (deze nota hoort trouwens eigenlyk onder de rubriek "state of being - maar: soit...) de machine nam myn kleingeld alsmaar niet aan. op een ogenblik komt er een man achter my te staan. "wat is er aan het handje, meneer de nachtburgemeester? doet ie het niet?" herkend te zyn geworden als de antwerpse nachtburgemeester; het was aardedonker, onder myn paraplui; het regende dat het goot; ik droeg een mondmasker voor, én myn onnozele leesbrilletje had ik op myn neus - dit vind ik toch echt ongelooflyk, hier ben ik fier op als een twaalfjarige!
het was de man van de automaat zelf, die net overal zyn machines aan het vullen was. hy gaf me zomaar twee broden cadeau, uit zyn bestelwagentje vol met broden.
waar was je te maandag
zyn er nu vliegenramen aangebracht.
door die mooie ruiten in het venster
baadt deze kamer nu in een mooie, 17e eeuwse atmospheer...
state of being, 30 november 2020
voorts actief bezig geweest met het "rendier-boek" te verkopen, langs facebook en langs mail, en zélfs met flink wat resultaat, reeds mogende stellen dat meteen en alvast reeds de drukkosten zyn geledigd. fyn!!!!
voorts uitgebreid getelephoneerd, ondermeer met de legendarische feest-organisator gori, die aanstaande woensdag te gast is op de podcast "antwerpen in de jaren negentig". over hoe die in de zillion met boy george in aanraking kwam, en tezamen met deze beroemde man uiteindelyk in het hilton van brussel belandde. over hoe die een feest organiseerde voor luc tuymans in dresden maar zelf uiteindelyk niet kon gaan wegens de mazelen.
inmiddels werd het halfacht savonds. het zyn yskoude nachten maar byzonder kalme, goede dagen.
 |
| gori |
dreamer
ik had een relatie met een ex van me, die ik hier maar niet by naam zal noemen. intussen was zy echter lesbisch geworden, en was ze aldoor met haar vriendin. ergens dacht ik, dit is wel rock&roll, maar tegelyk was het toch vooral eenzaam en op een of andere manier beklemmend. in diezelfde droom werd er een optreden voorbereid met myn aloude band "de oranje houtzagery". kris verdonck deed de casting en blééf maar muzikanten by inzetten. ik dacht; met zovelen op het podium zal er niet veel te verdienen vallen, maar zolang zy niet klagen, is het goed voor my, het is kris zyn verantwoordelykheid...
zondag 29 november 2020
reklaâm
verschynt aanstaande vrydag
nu reeds te reserveren
langs vitalski3@gmail.com
17 euro inclusief verzendingskosten
gesigneerd, beperkte oplage
140 bladzyden
podcast
gloednieve aflevering (dit ontslaat my gelyk van ànder werk op deze blog vandaag...)
ANTWERPEN IN DE JAREN NEGENTIG
aflevering 7 - starring
NIGEL WILLIAMS & TOM NAEGELS
over portishead en general motors, teek-magazine en zuiderzinnen;
paul mennes, den buster, brick van dijck; de visa-affaire en dead man ray.
paul mennes, den buster, brick van dijck; de visa-affaire en dead man ray.
verdwaalde photo
die helemaal links is denise matthews, dwz die later de zangeres werd van "vanity 6".
wat een byzonder sfeervolle photo...
waar was je te zondag
te zondag was ik thuis, maar te zaterdag liep ik de dichter geert bries tegen het lyf...
lectuur
de eerste drukken van dit soort boeken uit het begin van de jaren 70 tikken toch ook al mooi af op 80 euro.
terecht.
heeft niks aan glans verloren. de zorgvuldigheid van alles, alleen al bvb de kracht van die cover, die ruimtelijkheid en die dramatiek...
ongelooflyk, die peyo is echt ongelooflyk en die schryver yvan delporte natuurlyk evenzeer...
dode schryvers
vriend van saint-beuve. schreef ondermeer "dithyrambe op de dood van lord byron".
(een dithyrambe is een oud-griekse lofzang, voor een 50-koppig mannenkoor.)
state of being, 30 november 2020
wél heb ik een zekere vertaling voor mekaâr gekregen van het liedje "last christmas", om aanstaande vrydag te gaan opnemen in cc rix, voor het luisterspel, dat uitkomt rond 15 december: "de naam van het rendier", maar dan als een podcast...
de avond is echter nog jong... alles komt goed...
dreamer
zaterdag 28 november 2020
pech en geluk
geluk: de komende vier dagen kan ik in principe uitslapen...
dode schryvers
schreef extreem véél boeken, met veel diepgang en met veel inzicht in de victoriaanse sociale verhoudingen... had nà zyn dood veel succes, maar werd by leven getergd door miskenning en bittere armoê.
belandde op jonge leeftyd in de gevangenis wegens diefstallen die hy pleegde om een prostituee die hij probeerde te redden... weêr uit de gevangenis vond hy geen werk meer en verhuisde naar de v.s., byzonderlyk naar chicago.
hy keerde weêr terug en trouwde met die genoemde prostituee, maar dat duurde niet lang en die prostituee ging ten onder in een sloppenwyk... dan trouwden-'ie met een mynwerkersdochter, kreeg twee kinderen, én zelf ook een longziekte. hy was bevriend met h.g. wells.
in het nederlands is er een pseudo-autobiographie van gissing verschenen maar ik vond dat tegenvallen - al kryg ik nu toch goesting om het eens opnief te bekyken!
uit het schriftje
het jaar 1800 behoort nog tot de 18e eeuw. pas het jaar 1801 wordt gerekend tot de 19e eeuw.
chamfort opnief: "men is gelukkig of ongelukkig door een heleboel dingen die zich niet manifesteren, en die je onmogelyk aan iemand kan tonen of uitleggen."
state of being, 28 november 2020
om de benen te strekken, om te voorzien in rocco james conan zyn verjaardag volgende week, maar ook reeds om my voor te bereiden op het weekje wissant midden december, rond drie uur in de frisse namiddag naar de beo-stripwinkel gefietst, en my daar een stevige buit verzameld; onder andere nieuwe albums van "wunderwaffen"; maar toch weêr niet zonder, in de winkel tussen de boeken, een zekere angstaanval. ik blyf de lokale winkels steunen, maar zoals op deze blog al vaker opgeworpen: het grasduinen in boekhandels ervaar ik alsmaar meer als een nachtmerrie, het eerste kwartier kan ermeê door maar daarna begint het my ondraaglyk te beklemmen; de onmogelykheid om àlles te zien, en daarmeê zodoende de vergeefsheid om er met zékerheid het béste uit te pakken...
al werd ik vertederd door een ventje dat, kennelyk, bezig is de marsupilami's te verzamelen...
al werd ik vertederd door een ventje dat, kennelyk, bezig is de marsupilami's te verzamelen...
voorts hier in huis de onverdroten voortzetting van 's jaars kolossale huiselykheid - nu reeds, aldus, sinds de 13e maart. de kinderen, de bordspelen. het met zyn vieren naar "flodder" kyken. alleen aldoor onderhuids dit nerveuze wachten op de komst van "de naam van het rendier", welk kerstverhaal vandààg reeds de baan op had gemoeten!!...
dreamer
eersteklas nachtmerrie. met myn ouders, myn broêrs en myn zussen was ik in houten tuinhuizen op vacantie aan een bosrand in ninove. tweemaal na mekaâr kwam myn broêr serge uit dat bos vandaan met bloed op zyn gezicht; in dat bos verbleef er een bende geweldenaren, die iederéén die daar durfde te komen, op deze manier toetakelde. die tweede keer liet ik het er niet by, en belde ik de politie. die organiseerde een confrontatie met die schurken, aan myn voordeur. later werd myn schrik bewaarheid en zag ik vanuit myn huis het grotere, centrale huis in lichterlaaie staan. daar was onze gehele huisraad. iedereen, myn ouders maar ook myn tantes etc, waren druk doende, uit het huis te redden wat er te redden viel. ook zelf trotseerde ik, eigenlyk met weinig schrik, de vlammen, om op de eerste verdieping uit een houten ladekast (àlles was van hout) myn vele manuscripten en notities en andere papieren in zakken te steken en naar buiten te dragen. het vuur was weelderig maar er scheen toch flink wat gered te kunnen worden. hoofdbekommernis was evenwel dat die pyromanen die dit hadden gedaan, to het eind der tyden een bedreiging zouden blyven.
vrijdag 27 november 2020
pech en geluk
geluk: myn pa is weêr in de tuin komen werken.
reklaâm
gloednieve aflevering (dit ontslaat my gelyk van ànder werk op deze blog vandaag...)
ANTWERPEN IN DE JAREN NEGENTIG
aflevering 7 - starring
NIGEL WILLIAMS & TOM NAEGELS
over portishead en general motors, teek-magazine en zuiderzinnen;
paul mennes, den buster, brick van dijck; de visa-affaire en dead man ray.
paul mennes, den buster, brick van dijck; de visa-affaire en dead man ray.
alternatieve feiten
1. in de eerste afleveringen van de vintage serie "de man van 6 miljoen", was de hoofdrol aanhoudend bezig met vyanden te vermoorden. toen de producenten uitvonden dat vooral kinderen graâg naar de serie keken, werd die alsmaar minder gewelddadig, en vermoordt onze held in ieder geval nooit meer iémand.
2. meteen na de dood van kurt cobain kwam een zekere el duce, lid van de rockgroep "the mentors", aan diverse mensen te vertellen dat cobain was vermoord, en dat hy zelfs wist door wie dan wel precies. twee dagen daarna werd el duce zelf vermoord.
3. cobain had een kleine tatoeage, door hemzelf eigenhandig aangebracht (in 1991).
4. in america zyn er meer vrouwen met tattoos dan mannen met tattoos (hoe het in europa zit weet ik niet.)
5. er wonen in parys 130.000 meer vrouwen dan mannen.
6. in de catacomben van parys rusten de skeletten van ongeveer 6 miljoen mensen.
dit was: 6 miljoen - moord; moord - cobain; cobain - tattoo; tattoo - meer mannen dan vrouwen; meer mannen dan vrouwen - parys; parys - 6 miljoen.
score: 8 op 10, wegens mooi sluitstuk. alleen nummer vier en vyf zyn niet zo extreem boeiend...
 |
| de afscheidsbrief van kurt cobain... twee van zyn ooms hadden ook reeds de hand aan zichzelf geslagen, dus "het zat in de familie". |
lectuur
deel twee bevestigt nu evenwel, hoera, dat dit inderdaad een fantastisch ding is. enorm expressief, totaal authentiek. met weinig te vergelyken, tenzy misschien wel onderbrengbaar by de old school jijé ("don bosco"). yzersterk scenario bovendien; ten eerste gewoon steengoed verteld (gezwind, net genoeg detail, nergens vals sentiment); ten tweede gegrond in een nog altyd veel te weinig naverteld stuk fascinerende geschiedenis: onze belgische keizerin in het 19e eeuwse, door guerrilla's verscheurde mexico. waanzinnig boeiend. echt.
laatste woorden
leopold I was de kwaadste nog niet. anti-royalisten beweren dat er met hem "zomaar iemand" op de troon kwam, maar deze man, uit beieren (coburg ligt in beieren) was wel een top-diplomaat, in tyden waarin diplomatie voorts geen hoge toppen scheerde.
op zyn sterfbed waren de laatste woorden van leopold I:"...charlotte!"
uit het schriftje
als de kinderen gespeeld hebben in de machine-kamer, myn werk-biotoop: dan kom ik die kamer naar binnen gestapt met een volstrekt stoïcynse gelatenheid, klaar voor àlles. vandaag viel het nog meê - maar het gebeurde wel twéé keer op één dag, één keer smiddags en één keer savonds.
vreemd, er is een beperkt aantal merkwaardige boeken dat mollie steeds uit de kast neemt om te laten rondslingeren of opstapelen of weet ik veel wat ze ermeê doet; het gaat onder meer om een strindberg-biographie uit 1910. dat is spookachtig, gezien wat voor verdoemd iemand die strindberg was...
overschat in liedjes: de kreet "come on".
hoe kan dit: wat is dat nu met dat oneindige gezeik over kerstmis (is al twee maanden bezig!!) - terwyl onze kerken toch compléét leêgstaan?? het kerstfeest is toch het verjaardagsfeest van jezus? de ontmaskering - van ons crypto-katholieke europa...
een aforisme van chamfort (1741-1794) (zie de vroegheid van die data):
een meisje zei tydens de biecht: "ik beken een jongeman geloof te hebben geschonken." waarop de priester antwoordde: "hoe vaak?"
dreamer
ik had in myn handen een stripverhaal over het leven van myn vriend de geluidstechnicus geert vanbever. het is een prachtig ding maar om een of andere reden zou het niet legaal zyn om het boek werkelyk uit te brengen. jammer, zo dacht ik.