de laatste tyd is mollie er nauwelyks meer voor te vinden om te lezen, niet alleen, niet tezamen. ze is ook overdreven kritisch àls ze leest, al heeft ze met haar critieken wel steeds gelyk, vind ik persoonlyk. wy tweeën zyn de enige twee mensen op de wereld die roald dahl helemaal niet leuk vinden. van de stripreeks "emmy en charlotte" zegt mollie dat de tekeningen byzonder mooi zyn - maar dat het verhaal te saai is voor woorden - en ja: éigenlyk klopt dit. kikzelf zou dan zeggen: laten we toch maar voortlezen, en van het tekenwerk genieten - terwyl voor mollie zo'n strip dan al meêdogenloos naar de vergetelheid moet.
nu evenwel, tot myn verrassing, is mollie dus toch helemaal te vinden voor de rebooted reeks van snoesje. daar ben ik bly om, want dit universum is zeer sfeervol, het tekenwerk is zeer gezellig en de kleuren zyn ronduit magisch. des te erger dat de oneindige dialogen in deze strips, lezers, uit een ondraaglyk complexe woordenschat putten!! voor mollie voorlezend, moet ik àldoor naarstig iédere zin parafraseren en vereenvoudigen; als ze dit zélf moet lezen, snapt zy er na twee prenten al helemaal niks meer van (en nu niet dat ze niet erg talig zou zyn...)
dit is iets om erg kwaad om te worden. ik dryf op het hybride, ik laaf my aan het intercategoriële; maar een stripreeks die evident voor jonge kinderen wordt gemaakt, toch helemaal doordrenken van zo'n overvloed aan onbegrypelyk moeilyke woorden en obscure zegswyzen - waar is dit goed voor!!???
hoe kàn hier een markt voor bestaan!! zitten àl die papa's die verhalen dan zo te vertalen??
ikke ni begryp...
 |
sinds de fabeltjeskrant uit de jaren 70 geleden dat een kinderverhaal zich qua taligheid zo weinig aantrekt van hetbegripsvermogen van kinderen... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu