filmrecensie

"child's play", de reboot uit 2019.

we leren by; eêrgisteren lazen jullie op deze blog nog, dat het uiterlyk van chucky werd gebaseerd op het bestaande poppenmerk genaamd "my buddy"; in déze film nu, héét de pop generisch ook zo; "my buddy". de naam "chucky" ontstaat kennelyk door een technische storing juist op het moment wanneer de pop van zyn nieuwe vriendje antwoord krygt op de vraag "what's my name?"de jongen antwoordt: "han solo", maar net dan is er een storing "h---krrrr- kkrrrchu- cky." "chucky? i like my name. i am chucky. you want to play with me?"

    het is even wennen dat die pop in deze meer nieuwerwetse film één en al computer-geanimeerd is, en dus minder materieel en aanraakbaar dan in de chucky-classics; maar het went, en algauw ontbolstert de psychologie van chucky zich in deze film juist gigantisch geraffineerd. éigenlyk is dit een exempel op de theorieën van jean-jacques rousseau (1712-1778); de mens wordt als een wit blad geboren, alles is opvoeding - zodat het dus, in deze film, een spytige zaak is dat de tot dusver neutrale, onschuldige chucky inziet, dat zyn vriendje andy zich op een avond wat té hard zit te amuseren by een vreselyke slasher-film.

    net als in "curse of chucky" is ook deze film vooral zeer goed als een uitbeelding van het cassandra complex. temeer daar de acteur die de rol speelt van de persoon die door niemand wordt geloofd, gabriel bateman, een kereltje van vyftien is. ik geloof dat ik nog nooit een vyftienjarige zo extreem goed heb zien acteren, echt out of the world...

    voorts doen er zich in deze prent wel voldoende bloederigheden voor om geamuseerd van wég te kyken in oprechte walging - maar toch is deze film éigenlyk te katholiek voor de chucky-franchise, namelyk doordat je van meet af aan aanvoelt dat die moeder en die zoon het hen uitgetekende inferno uiteindelyk zullen overleven; je voélt dat het binnen de grammatica van deze film niet moreel verantwoord zou zyn om ook die moeder, pakweg, door een snippermachine te jagen; maar die inhibitie doet de horror-core van de chucky-reeks eigenlyk oneer aan (al ben ik zélf, persoonlyk, van die bloed-horror ook geen fan; dwz ik ben zelf te soft voor de échte chucky...)

hy heet écht bateman... dus geen wonder dat ie al in
vyf major horrormovies heeft meêgespeeld...