filmrecensie

bride of chucky

deze dagen ben ik nu werkelyk, blykbaar, "into" chucky; het moest er eens van komen - myn excuses aan hen, die er niks meê hebben.

    het personage chucky zelf, wordt in deze prent, 'bride of chucky', totaal verkwanseld. dat wel zeker. hy dialogeert erop los, hy kan niet loskomen uit een houten traliewerk,  en zelfs heeft hy romantische seks met zyn vrouwelyke wederhelft - een mooi staaltje pop-art wel... zolang je niet hoopt op "huiver", anders toch de voornaamste reden om chucky in huis te halen, blyf je je steengoed amuseren; een goeie vertelvaart, goed acteerwerk, sfeervolle decorums - je blyft kyken, omdat je toch aldoor wil weten hoe het verdergaat.

    dramatische keerzyde: tot voor deze film moest je de naam "chucky" toch steeds uitspreken met een angstig ontzag. die huiver is by deze voorgoed verkwanseld. je begrypt nu tevens waarom don mancini, creator van "chucky", tot zyn eigen ontsteltenis en verdriet, niet meer werd teruggevraagd voor de reboot van "child's play" vorig jaar. een mens kàn van zo'n teveel aan parodie gewoon nooit meer met een uitgestreken gezicht terug binnenkomen.