state of being, 17 December 2020

myn vader kwam zonet weêr wat in onze tuin te werken, onverwacht, maar op een uitgelezen ogenblik ook voor myzelf, en meer zelfs nog voor myn jonge zoon, die nu al drie dagen lang niet meer uit zyn pyjama is geraakt; een frisse neus ophalen, een beetje lichaamsbeweging en richtingloze chitchat, gedreven by het onkruid-wieden. de temperaturen ongemeen zacht voor de springtyd van het boude najaar, de omgeving stil en mooi.

    mollie en luv waren intussen gaan shoppen, met oog op onze excursie richting de ardennen, dewelke aangrypt vrydag na school (ondenval). omdat ze, naar verluidt, zelfs de fnac gingen aandoen, aan luv gevraagd om daar gelyk "wunderwaffen - episode nummer zes" met zich meê te snatchen (zie: beeld hieronder.)

    sinds gisteren kent rocco james conan de spelregels van "risk"... met risk verliezen, is onprettig, zeker als je er aanvankelyk goed voorstaat; zodat ik hem vandaag dan maar bedryvig heb laten winnen - al is dat moeilyk by het dobbelen,  en al betrapte ik myzelf erop, my om de haverklap toch wél meêdogenloos te hebben willen opstellen, toch wél zyn bonus voor europa te hebben willen doorbreken, toch wél liefst geheel noord-america aan my te hebben willen verknechten...
    we houden het kort vandaag, gisteren en eêrgisteren waren het hier al zo'n uitgebreide lappen tekst. in der beschränkung zeigt sich erst der meister. naar het sonnet van goethe, waarin tevens de gevleugelde gezegden: "wie grootse dingen wil, moet zich beheersen," alsook: "en alleen de wet kan ons vryheid geven." (effectief erken ik, my in myn jongere jaren vooral, allicht, te weinig in zelfbeheersing te hebben bekwaamd.)