vlug deze "state of being" van vandaag hier zien ingeblikt te krygen, zodat ik er alvast in de werkkamer een punt achter kan zetten. eens zien wat de vermelding van, pakweg, een viertal oppervlakkige impressies oplevert.
1. wat zyn die treingeluiden heerlyk spookachtig, wanneer ik ter nadere verademing om halfdrie snachts de tuin in trek, om myzelf daar, een paar minuten lang, onledig te weten met het verslepen van enkele vuilniszakken - zodat die morgen uit het zicht liggen van de kinderen. en van hun vriendjes.
2. ik heb dat verre, ontzettend krankzinnige geluid van die passerende goederentreinen op het noord wel eens nauwgezet willen beschryven en evoceren, - uiteraard vergeefs -, met name, zoals jullie weten, in myn cowboy-boekje, "de integrale jerry bill". vast het enige boekje van de reeks dat, naar ik het aanneem, iéts minder toegankelyk kan wezen...
3. de dagen vergen uiterst intelligente strategieën. de enige grote vyand: de mailbox. de doos van pandora... zolang je aan die zwarte magie van die oneindig diepe mailbox kan ontsnappen, is alles in orde, het huis een blokhut, het bestaan inderdaad een soort paas-vacantie. waarom hebben ze niet verkondigd dat we dààrom, beste lezers, een weekje vroeger zyn dichtgegaan: om méér gedurig te mogen vieren en bezingen: de verryzenis van de nazarener!
4. toch eventjes langs myn pa en ma geweest, in de lindeboomstraat, ongeveer tien minuten lang, rond zeven uur in de vroege vooravond. ik was de broêrs sabrit en sakrit, die kinderen, gaan terugbrengen naar hun pa in de nachtwinkel, myn ouders min of meer woonachtig in de verlengenis van die wandeling. zeer netjes hadden die net hun tafel gedekt. de zon scheen mild vredig maar de wyk, de lange kerkstraat, de pothoekstraat, was zoals gewoonlyk aartslelyk. uiteraard ook de herrie van de sirenes van ambulances, drie keer na mekaâr.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu