state of being, 24 april 2021

zoals jullie weten, foltert my een byna pathologisch gebrek aan vermogen om te relaxen; wegens àltyd maar dit gevoelen, nog vanalles te moet doén. vandaag viel dit nochtans zéér goed meê, haha... een uurtje werken, een uurtje lezen; een uurtje werken, een uurtje netflixen, etc; en aldus de gehele dag door... ik ga ook een enorm rustig weekend tegemoet... 

    ook trof my vanmiddag, volstrekt ongewoon, een zekere behoefte aan conversatie; weshalve getelephoneerd met baby olifant, gewoon om te babbelen, en weg en weêr gemaild met prinses riki, alsook gecorrespondeerd met geert beullens (eigenlyk ge'smst; maar: naar het schynt is voor de nieuwste generatie de sms inmiddels precies zo onbegrypelyk hard gedateerd geraakt als de fax...) ik zoek toch eigenlyk, merkten-ik, naar oevers - om my tegen af te duwen, eventjes niet goed meer wetend waar ik sta, wat my te doen staat... van welk hout welke pylen...

    rond een uur of vier was ik ervan overtuigd dat de keuken in brand stond - doch bleek, by nadere verkenning, deze rooklucht van buitenaf te komen... de dakwerkers hierachter? die zyn zeker primitief en amateuristisch genoeg om ze zo donkerbruin te bakken!! doch nope, by nadere berichtgeving schynt er een bosbrand om zich heen te grypen op het "grote schietveld" te brecht - pfieuw: dat is, in vogelvlucht, 30 kilometers van ons gravenkâsteel vandaan...

    inmiddels werd het halfacht savonds, gratis... sumbiet met myn zoon verderkyken naar "zack snyder's justice league"... van die vroege superheldenfilms als "elektra" uit 2005 was ik een groot liefhebber, maar sinds een jaar of wat geleden is het genre aan computer-animatie verkwanseld geraakt; je kykt niet meer naar een film, je kykt naar een game. niks is werkelyk, niks is aanraakbaar - dit staat verder af van reële materie dan disneys sneeuwwitje...