de laatste paar bladzyden van de cash-biographie, die my opnief heeft geïnjecteerd met het plezier van boekenlezen, na een jaar quasi niks. inmiddels maak ik me toch maar weêr klaar om voort te lezen in de arthur quinn-biographie rond edgar allan poe; ben daar al zes keer in gestopt, er zyn in dat boek té veel te ellenlange, overloze brieven opgenomen, waardoor het curriculum volstrékt geen vaart kent, je baggert door minutiae; maar telkens wanneer je naar àndere poe-biographieën googlet, moet je erby uitkomen dat deze "de beste" is...
voorts ben ik vandaag voorlopig ongelooflyk lui...
ik lik ook myn wonden na gisteren (= overdreven uitdrukking); op een byeenkomst van een tiental mensen, myn eerste avondlyke uitstap in veertien maanden; ik was de énige die een mondmasker droeg, en quasi de énige die twee meters afstand hield; het geheel van de zitting was uiteraard magisch en aangenaam - maar coronoa als collectief gespreksonderwerp is uiteraard onvermydelyk, en van inslag gisteren enigszins deprimerend; van iedereen critiek op de lockdowns, critiek op de maatregelen, critiek op van ranst, critiek op cathy berx; en tegelyk een flink aantal mensen die weigeren te worden gevaccineerd... critiek vooral op de eenstemmigheid van de media, het zogenaamde gebrek aan openstaan voor àndere meningen; ik voelde my per drie minuten eenzamer worden...
het is één mei én ramadan; de straten zyn leêg en verlaten - én koud zonnig... de koffi is vers... myn geknipte haar ligt goed... de pistolets van daarjuist waren excellent...
 |
| zoals ik al wel eens noteerde: àlle poe-boeken hebben een zwarte cover, vind ik niet leuk. |
Als het je minder eenzaam zou maken: ik zou ook een masker gedragen hebben, op afstand gebleven zijn en de meeste kritieken niet delen.
BeantwoordenVerwijderenI feel your pain.
BeantwoordenVerwijderen:D
BeantwoordenVerwijderen