state of being, 23 mei 2021

gisteren, vrydag, vroeg in de nacht in het byzonder, nog een zeer uitgebreide voetwandeling door de bossen weten te maken, zorgvuldig bygelicht door een yverige, bleekwitte ronde maan... ondertussen geluisterd naar "de afspraak op vrydag", wat tegelyk betreurenswaardig heette; want zo heb ik, achteraf berekend, die kostbare, meditatieve vrye tyd toch maar weêr verkwanseld zien worden aan tom van grieken, en al diens soort van destructieve, totaal voorspelbare gezwets... 

    als een hasselts gemeentepoliticus zyn sympathie uitspreekt voor jurgen conings, een breivic in wording, dan moét dat in rood alarm worden aangewezen - maar los daarvan is het kwalyk dat vooral politici deze nutcase nu zo persé en zo hard aan het vlaams belang in het algemeen zoeken te koppelen - niet omdat die band er niet zou zyn, want die is er, maar wel omdat je zo'n aantygingen toch nooit 100% hard kan maken. het axioma bestaat eruit, je tegenstander steeds en alleen maar te pakken op concreet aanwysbaar feitenmateriaal, "hands in de cooky jar"; alle rest zyn loze pylen, die je geheid weêr in je eigen mooie aangezicht terugkrygt...

    vervolgens, in de caravan terug, byzonderlyk in myn slaapsteê, beste lezers, voor de tweede, of misschien zelfs wel voor de derde keer naar "fury road" beginnen te kyken ("mad max 4"), natuurlyk ben ik op zich dan ook, ten zéérste zelfs, een fan, dit betreft nu eenmaal een soort "conan de barbaar op wielen", doch vooral keek ik opniéuw: omdat het my, op dat moment, aan de tyd en de goesting ontbrak om iets niéuws te gaan liggen opzoeken; scrollen en rondsurfen op zoek naar iets nieuws dat je hopelyk goed gaat vinden - dat is een uitputtingsslag, die  soms zolang kan duren, dat er voor het feitelyke kyken zelf geen kans meer overschiet.

    perfect geslapen, in een goddelyke boslucht...

    smorgens ook door het gestommel en het gejubel van het ontwakende gezin heen kunnen slapen, al viel de plotselinge afbrokkeling van die radiostilte heel erg op; hoe vreemd is het ook: dat snachts je oren wel blyven voortwerken, maar dat je hersenen voor die input compleet afgesloten kunnen blyven; en dan plotseling hoor je het wél allemaal.

    van tien tot twaalf in de voormiddag was iedereen elders; dus had ik, twee uur lang, de caravan voor myzelf; zo kon ik my in alle ernst aan de keukentafel aan myn laptop zetten, voor de voorzetting van de transcriptie van "de gelaarsde kat". dit is waar ik voor leef; totale concentratie, totale meditatie, de grammatica van vreemde humor, doch voorts ook algehele litteratuur is dit. een geduchte koffi daarby en opnieuw die natte, ophefmakende boslucht door alle ramen en deuren.

    alle rest is een weg en weêr geloop, een opeenstapeling van sterfelyke anekdotiek. van handdoeken gaan brengen, van "moeten terugbellen om halfvier."