de kwaaltjes stapelen zich op... myn linkse enkel zeurt, van het vele wandelen, en myn rechtse pols schynt verzwikt, door een kleine bykomstige bezigheid, ik weet al niet meer wat... op dit niveau zyn het echter kwaaltjes die, op een of andere manier, byna behaaglyk aandoen, misschien doordat ze dwingen tot huiselyke rust en geborgenheid in plaats van tot willen gaan joggen in koude regen. myn huidschilfers zyn minder prettig, fataal in combinatie met de onbruikbaarheid van myn coiffure. ik heb eigenlyk compassie met de mensen die met my moeten staan babbelen, hoe kàn ik ze dit aandoen... wat moeten die mensen wel niet denken... morgen een drietrapsraket; in de voormiddag naar het kindertoneel, in de namiddag zelf een presentatie verrichten in mortsel (in het wassalon van tom clement), en in de avond naar een amateurtoneel gaan kyken in mol, zover weg dus ook. en altyd dit alles, onderwyl je éigenlyk alleen maar met een leesboek in de zetel wil liggen. het allereenvoudigste is het moeilykst te bereiken...
die kikkervisjes hebben nog stééds geen poten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu