alweêr schryf ik deze rubriek reeds vroeg overdag - dwz, het is eigenlyk reeds twaalf uur smiddags, maar ik ben nog maar net wakker. met als een gevolg dat hier nu alleen, lezers, de dag van gisteren de revue kan passeren. -die echter wél tof was. dat wil zeggen: er kwam een gigantische, vloeibaar loden klophamer op my neêr ook, vanuit de boekhoudkundige hoek, een eiffeltoren van onbegrypelyk papierwerk, in combinatie met de dreiging dat ik 20.000 euro aan subsidie-geld ga moeten terugbetalen; éigenlyk wil je na zo'n mail meteen zelfmoord plegen - maar: na een uur of twee van hardnekkige duizelingen, waartydens je je kinderen wel ziét spelen, maar niet werkelyk meer hoort, en waartydens je jezelf ervaart als dé grootste sukkel in de cosmos, was het ergste toch over... in ieder geval heeft m'n boekhouder de deadline, de 3e september, middels een professionele telephoon reeds kunnen verdagen naar de 14e september. dwz: àls ik dood moet, dan kan ik dat touw net zo goed volgende week pas gaan halen, in plaats van nu direct reeds.
het goeie was dat voor de rest van de lange dag, al myn andere werk verrassend lekker vooruitging. de voorbereidselen voor die don quichot-lezing gingen echt lachwekkend vlot. specifiek uitgekozen hebbende: hoofdstuk XXIII van de don quichot, waarin onze helden in de sierra morena naar binnen treden... omdat andere ridders dat ook doen, neemt don quichot het zich voor, aanstonds gek te zullen gaan worden, namelyk van liefdesverdriet. al twyfelt hy nog: zal ik alleen maar jammeren en wenen? of zal ik ook, tot bloedens toe, met myn hoofd tegen een rotspunt gaan slaan, zal ik bomen uit de grond trekken en ook, gewoon van ellende, passerende boeren om het leven brengen?
én tussendoor toch wél met de kinderen kunnen voetballen, en zelfs, in myn onderbroek, doordat ik er niet op bedacht was, gaan zwemmen met hen.
snachts vond ik eveneens verrassend goed "myn draai"; myn rug goed in de kussens, fyne muziek op, en dan, in een track door, àlle illustraties op een rytje gekregen voor myn nakende poe-boekje, waarvan de tekst in principe klaar is, doch niet zonder dat wel nog, inderdaad, een paar goeie vrienden van me, het geheel ervan een extra keer nakyken op taal- spel- en rekenfouten...
de zon schynt.
sumbiet komt myn zus op bezoek.
alleen wou ik wel, lezers, dat ik iéts vroeger was opgestaan... maar goed - een mens moét acht uurs slaap hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu