al heb ik my, desondanks, toch ook wel weêr te pletter gearbeid, toch wel. doordat de schoolpoorten, maar gelukkig ook de toneelpodiums, alsmaar meer indringend aan myn twee mouwen beginnen te trekken, wilde ik doodgraâg nog een pààr litteraire teksten goed op de rails hebben gezet. als er voldoende grond is, kan je er gemakkelyker telkens weêr terug induiken, na door eender wat, de anekdotiek des levens, te zyn weggefloten geweest.
van vier uur in de namiddag tot twaalf uur des middernachts had ik dit grote, plechtige huis voor myzelf, wat dus eigenlyk wil zeggen dat ik acht uurs aan één stuk door aan het schryven ben geweest, voornamelyk aan myn geplande nieuwe kerst-verhaal (is inderdaad pas voor december, haha!...) zelfs om te eten nauwelyks de tyd genomen...
maar voorts is het dus ook goed, lezers, dat er vandaag weêr een nief optreden is bygekomen...
en goed dat ik, in de machine-kamer, myn aloude platendraaier nog eens fatsoenlyk geïnstalleerd heb.
die rabarbercompote, ten slotte, is ook echt geweldig - jammer dat ie er zo snel weêr helemaal is doorgejaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu