state of being, 25 september 2021

overdag was geen lachertje. de tyd ging traag. ik kon niets aanvangen. te uitgerust om te slapen, maar toch nog àltyd te zwak om érgens in geïnteresseerd te zyn. alleen computertechnische problemen, die waren er wél, namelyk problemen met kabelverbindingen om savonds, live on stage, myn powerpoint geprojecteerd te kunnen krygen.

    van arre moede gekeken naar een disney-film uit 1954, "davy crockett". ongelooflyk hoe racistisch dat eraan toe gaat. de "held" davy crocket schiet wegrennende indianen dood in hun rug - "daar hebben ze niet van terug, haha!" zo gaat dat die hele film door. maar: het is technicolor, en alleen dat al is àltyd de moeite...

    eens onderweg naar wilryk werd ik beter... gelukkig wilde luv chaufferen... om vyf uur in de namiddag van antwerpengrad naar centraal wilryk met de auto: dat is hét toppunt van lelykheid; van auto's, uitlaatgassen, files op ronde punten; nérgens een béétje menselykheid, alles alléén maar die betonnen verkeer-hel, zonder één minuut pauze... maar: voor luv is dit allemaal iets van niks, die maakt tussendoor nog eventjes een u-turn om by te tanken, allemaal geen probleem.

    het giggen ging zeer lekker. sinds het opheffen van de lockdown, speel ik precies met een hervonden speelplezier, ik heb er écht zelf enorm veel lol in. het is goed dat dit bestaat; d.w.z. deze vorm, dit tapyt waarop een mens zich mag uitleven; "betaald worden om gek te doen"...

    nu dit voorby is, valt er een druk van me af. meteen vanaf toen ik zo doodziek werd, nu exact één week geleden, bleef dàt my aldoor voor ogen zweven: please, please maak dat ik toch zeker dié gig wel mag afwerken!...

    inmiddels heb ik zowel "beuling met appelmoes" als "de kempenkrak" weêr helemaal in myn vingers; dus: het najaar mag komen.

    morgen opnieuw proberen heel veel te slapen. éigenlyk ben ik "in de rooie" gegaan, vandaag en gisterenavond...