state of being, 27 october 2021

inhoudelyk gezien helemaal in orde, maar zuiver vormelyk gezien was het een belachelyke dag, in wezen. ik moest maar één uur gaan lesgeven - namelyk van halfdrie tot halfvier. dus: vanaf acht uur smorgens weet je da, al, dat je aldoor niet aan de whiskey gaat kunnen beginnen, je kan alleen maar, urenlang, byklussen; de kat ontvlooien, het plafond afstoffen, naar de podoloog bellen. en het raarste is nog: als je dan, na dat éne, enkele lesuurtje, terug thuiskomt, dan voelt dat toch helemaal als volgt aan: namelyk alsof je een hele dag, of toch een halve dag, bent uit gaan arbeiden - niét qua energie-level, de job zelf was superchill vandaag, met erg toffe leerlingen, maar wel qua thuis-atmosfeer; "back from the war"; dringend de paarden nieuw water geven, het tuinhek verven, opnieuw naar de podoloog bellen - maar dan deze keer, om eerlyk te zyn, om die te waarschuwen - dat er sioux naar hem onderweg zyn, uit op wraak...
    ik had dit niet gedacht, maar die sioux zyn ineens helemaal weêr uit hun kram geschoten... (cfr: myn boekje getiteld "de aap van charles dickens." al zyn het daar geen indianen, maar een soort aap-zombies... ik had dat boekje een béétje moeten inkorten, het begin had beknopter gemoeten, zodat er sneller uptempo aan was, maar verder is het een onderschat kleinood...) (bestel het vandaag nog; vitalski3@gmail.com...)