mop vd week

"ik ben het beu om altyd maar die ene, zelfde lezing te moeten staan geven," zei de geleerde albert einstein tegen zyn chauffeur. "dat kan ik begrypen," zei deze chauffeur. "ik heb die ene, zelfde lezing van jou ook al zo dikwyls moeten aanhoren, dat ik ze zelf al helemaal kan opzeggen - zo saai op den duur!" "is dat wérkelyk zo?" vroeg einstein. "ken jy myn lezing uit het hoofd?" "zeer zeker!" "weet je wat," zo stelde einstein dan voor, "plak jy een grote, witte snor op - en geef jy deze nammiddag die lezing in myn plaats! dan ben ikzelf er eens vanaf, voor één keer!"

    aldus geschiedde. de chauffeur verkleedde zich als einstein, ging naar voren by het spreekgestoelte staan, en deed de lezing in einstein zyn plaats, overigens met verve, zonder zich één keer in iets te vergissen.

    nadien greep er echter, onverwacht, een vragen-halfuurtje plaats. er zat één geleerde in de zaal die zich absoluut wilde doen gelden, en die daarom met een oneindig ingewikkelde, complexe, uiterst gesofisticeerde vraag op de proppen kwam, waarvan de helft van de zaal zelfs het merendeel van de gebruikte woorden niet eens begreep. de chauffeur brak het angstzweet uit, toen men wachtte op zyn antwoord.

    "en?" vroeg de geleerde.

    "ach ja, tja," zo stamelde de ongelukkige spreker. "die vraag die je me daar stelt... die is zo belachelyk simpel, dat ik ze door myn chauffeur beantwoord zal laten worden."