‘Portret van de aardbeienplukster als jonge vrouw’ heb ik helemaal geschreven met potlood op papier (en natuurlijk met behulp van gom), tussen 4 augustus 1980 en 27 maart 1982 (ongeveer 20 maanden werk dus.)
Dit gebeurde deels tijdens de middagpauze van 12 tot 13 uur aan mijn bureau op het metallurgische bedrijf in Beerse, waar ik dagelijks de kans greep om na het nuttigen van de midddaglunch, in mijn eentje voort te schrijven. Op dat bedrijf, gespecialiseerd in het smelten van lood en antimonium en het omzetten in andere derivaten, was ik op dat moment al 15 jaar werkzaam als technisch tekenaar. Door deze functie maakte ik tevens deel uit van een uitgebreide onderhoudsploeg van lassers, ovenmetsers, houtbewerkers, enz. Door mijn voltijdse werk hier, had ik weinig tijd om te schrijven. Wel was ik door mijn nauw contact met al die collega’s op de werkvloer in de gelegenheid uitgebreide levenservaring op te doen. Genoeg voor een romanschrijver om in het bezit te komen van een staalkaart die geldt voor de hele wereld en alles wat des mensen is.
Uiteraard bezat ik in het jaar 1982 nog geen pc. Eenmaal thuis vulde ik mijn dagelijkse potloodversies verder aan, om daarna het geheel met een schrijfmachine uit te typen. Zo kwam ik aan 339 met de hand volgeschreven vellen.
De roman werd geschreven in opdracht van Bruna en Zoon, in die tijd mijn uitgever.
Een huzarenstukje! Goed gedaan Robert!
BeantwoordenVerwijderen