alternatieve feiten

autobiographisch; "eigen ervaringen met vreemde talen."

1. myn frans is beschamend slecht. zodat myn ontzag erg groot is voor zelfs de allerslechtste vlaamse politici ooit, die zich toch wél in het frans verstaanbaar kunnen maken. of voor luv die toch, met vallen en opstaan, in het frans aan de telephoon een hôtel reserveert.

2. ik heb maar één jaar duits gehad, slechts twee uurs per week, maar: dié taal ging my dan weêr wel zeer goed af; geregeld lees ik een duitstalig boek (dan wel geen romans, maar wel biographieën, wat een pak eenvoudiger is.)

3. ik deed tot myn zesde middelbaar latyn-grieks - waar ik overigens spyt van heb in dié zin, dat ik myn kostbare tyd toen beter aan dat frans had uitbesteed; maar als prille tiener reeds, kon ik wél, tydens de lessen latyn, extreem hard genieten van die latynse syntaxes, die geweldig mooie opeenstapelingen van woordgroepen, vooral in de aeneas van vergilius... byvoorbeeld die zelfmoord van koningin dido, wanneer die door aeneas wordt achtergelaten, maakte zeer veel indruk.

4. oud-grieks was voor my nuttelozer dan latyn.

5. ik woonde, met erasmus, een halfjaarlang in kingstone-upon-hull. daar geraakte ik eigenlyk erg goed geïntegreerd in het studentenleven, niét dat van rond de universiteit waar ik ging, maar dat van studenten van de "polytechnic" iets verderop. als ik met die mensen op een feestje was beland en het werd drie uur snachts, en die werden allemaal stapeldronken en begonnen luidkeels bulderend grappen te declameren en nog harder te lachen, elk in haar eigen engelse dialect - dan verstond ik daarvan op den duur echt geen knyt meer, dat was echt even onverstaanbaar als chinees. maw: denk écht niet te gauw dat je engels kan.

6. ik vernam gisteren dat de engelse uitgang "-by" van veel plaatsnamen, ontleend is aan het oud-noors, waarin "bur" wilde zeggen "neêrzetting"