harde tyden. twee jaar een epidemie, en nu direct daarna die totaal-oorlog... die acute kernwapen-dreiging, die wurgslang van 18 kilometers aan de voorpoort van de beschaving... die nu alvast gedode onschuldige kinderen... het kruipt niet in onze kleêren... we worden teneêrgedrukt. kwade dagen, bloedige atmosferen...
hier thuis alles anders netjes en vredig... krokus-vacantie... luv is rustig doende, de planten te verpotten. kikzelf luister naar het zes uurs durende hoorcollege van lernout over james joyce...
rocco james conan slaapt by een vriendje, mollie dan weêr heeft zelf een vriendin op logies.
de gehele dag lang aan myn dagboek kunnen voortwerken, welk kleinood zyn eindstadium nadert. het is er nog flink op vooruit kunnen gaan, alle zeewier weg, zeer netjes.
savonds een goed diner met filip staes, helga schepers en sofie engelen, in een prachtige gevulde, wakkere wattman op de draakplaats (zie: photo hieronder). vergaderen over het interactieve theater-project van filip, dat voortschrydt.
weêr thuis toch opnieuw een zekere opdoffer te verwerken gekregen, namelyk een omstandigheid waardoor, kennelyk, het vooruitzicht aan diggelen valt, op de verwachte publicatie van myn grote nero-roman, o karma; het boek waaraan ik, zoals jullie weten, het voorbye najaar zo érg hard had gearbeid... je schrikt van niets meer, maar dit gaat weêr flink wat zen-boeddhisme vergen...
waar heb ik het over.
morgen, zo beloof ik, als vanouds een meer vrolyke taal. het gaat echt waar heel goed met my.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen