state of being, 23 maart 2022,

de hele dag om zeep vergaderd, van halftien tot kwart na vier. dé oorzaak van 's lands schrynende lerarentekort; die vergadercultuur, waar je echt een apart talent voor moet hebben. - pas op, evenwel: vandaag waren het dan nog zinvolle vergaderingen, met als onderwerp jouw leerlingen. plus: tydens de vele, vele pauzes kon ik in een eigen, apart lokaal, in het warme zonlicht dat door de vensters viel, in boeken lezen en naar de radio luisteren.

    terwyl ik dit alles noteer, is mollie druk bezig, stoelen door de woonkamer te gooien, letterlyk...

    het vooruitzicht op "de kempenkrak" aanstaande vrydag, in combinatie met het geplande "gewoon blyven ademen" aanstaande zondag, maakt dat ik heden, thuiskomend als leraar, niks ànders meer kan doen; zodat die nero-roman blyft liggen, als een alsmaar moeilyker te beklauteren, alsmaar meer zanderig wordende heuvelrug. sta my de kleinburgerlykheid of toch zeker het amateurisme toe van de opmerking, hieraan dan wel te zullen werken "tydens de paasvacantie"...

    over die boeken van de boekenmarkt ben ik waanzinnig tevreden, eindelyk ben ik nog eens echt aan het lézen. ik schaam my echter hierover: vooral ben ik aan het lezen in een biographie over mick jagger. en dat is inderdààd beschamend, zo stompzinnig...

    hoewel, het is wel echt een enorm inzichtelyke, anti-spectaculaire, waanzinnig gedetailleerde biographie, met goed veel historische setting... je wordt er helemaal in meêgezogen...

    maar ik geef toe dat het sjieker staat om te zeggen dat je aan het lezen bent in een boek over "het 17e eeuwse eclecticisme" - neen, dat stààt niet alleen sjieker, dat IS ook veel sjieker...
    gisteren wilde ik niet toegeven dat ik in die biographie aan het lezen was geweest, en had ik hier genoteerd dat ik bezig was in "dood in venetië", van thomas mann. wat ook wel niet helemààl onwaar is, in de machine-kamer ligt dàt boek op de salontafel...