zondagbunnies, geflankeerd door istvan...
zaterdag 30 april 2022
onderschat / overschat
onderschat: het gegeven dat in een politieke discussie tussen een journalist en een politieker de journalist toch niet veel meer is dan een schipper aan wal.
overschat: haruki murakami.
naar waarde geschat: het inzicht dat alle americanen, van de matroos tot de president, een gortig dialect spreken; er is geen "algemeen beschaafd americaans".
alternatieve feiten
2. onder de primaten worden behalve halfapen en apen ook "mensapen" gerekend. die zyn verstandiger, en hebben géén staart. gibbons, orang-oetans, gorilla's, bonobo's, chimpansees en mensen.
3. halfapen lyken op apen, maar zyn dus geen apen. halfapen hebben minder hersenen en hebben van de insecteneters waar alle primaten van afstammen, als enige de spitse snuit en de snorharen behouden. een lemuur is een typische halfaap.
4. het woord "whisky" komt van het gaelic, uisge beathe, willende zeggen, "water van het leven".
actua
ik vraag my eigenlijk af hoe andy warhol het er op een #me-too-proces vanaf zou hebben gebracht... en dat bedoel ik dus niet retorisch, dat lykt me echt een enorm ingewikkelde kwestie...
van staraja roessa naar riga
43e tussenstop: berozovy...
één kilometer noordelyk van de hoofdweg afgeweken, voor wat geitenmelk voor de kinderen...
ranking
OEKRAÏNESURFEN
myn persoonlyke criteria om, by het oekraïne-surfen,
één tekst of één filmpje
uit die oceaan van informatie
effectief te consumeren
1. mogelyke voortekenen van dé ondergang van putin.
2. actuele film-opnames van putin.
3. kansen op het gebruik van nucleaire wapens.
4. meer uitgebreide interviews met ex-medewerkers van putin.
5. falingen van het russische leger.
6. de verhoopte kwaliteit van de wapens van het westen.
3. kansen op het gebruik van nucleaire wapens.
4. meer uitgebreide interviews met ex-medewerkers van putin.
5. falingen van het russische leger.
6. de verhoopte kwaliteit van de wapens van het westen.
7. de slaagkansen van de oekraïners in de azov-staalfabrieken.
bekyk ik maar nauwelyks:
8. portretten van de ellende van de slachtoffers.
bekyk ik eigenlyk nooit:
9. de speeches van zelensky.
10. de kotsmisselyke uitleggingen van lavrov en de zynen.
@ the movies
de richting van de reeksen superheldenfilms: nog sterker, nog "spectaculairder", nog méér superhelden "allemaal by mekaâr". de verdienste van deze movie hier, is dat ermeê verzaakt wordt aan dit opbod. in plaats daarvan: vooral een inzet op de iconographie; de zuivere schoonheid van dat batman-pak, de totale geloofwaardigheid van de wezenlyk 19e eeuws-achtige vormen van gotham-city, steeds nog op mensenmaat. een heerlyke soundtrack, die byna aldoor inzet op dreiging.
een volledige aanrader dus, al bestaat de minimale keerzyde wel hieruit, dat die felle inzet op esthetiek en op grafiek, voor een zekere nodeloze vertraging zorgt, specifiek in het laatste halfuur. (dus net zoals in het verder ook zo verpletterende "the joker".)(als je problemen hebt om je verhaal te beëindigen, dan zou het kunnen dat je verhaal éigenlyk nergens over gaat.) dus dat laatste halfuur ineens een paar iéts te trage conversaties, een béétje te veel close-ups op het natuurlyk wel schitterende batman-masker, dat je tegen die tyd misschien wel gezien hebt.
die gast die de riddler speelt, is in orde - maar echt niet goed genoeg voor een pathetische monoloog van zes minuten.
duidelyk de aanzet tot een reeks. laat zeker komen!...
actua 2
gag
 |
"bedoel je dat je deze biertjes springend op die stok van je helemaal hiernaartoe hebt gebracht?" |
uit het schriftje
"die trying"; blyven proberen, terwyl je bezig bent met kapotgaan; dat kapotgaan geeft als een contrapunt aan dat proberen méér betekenis, dan als dat proberen op een ogenblik tot een resultaat zou leiden.
bovenstaande een zoveelste variatie op een van myn stokpaardjes: "niet act, maar potentie."
als werklieden op een dag een groot werk aanvatten, dan beginnen ze éérst met het werk dat de meeste herrie maakt. het betonsnyden, het zandstralen, het buizen-naar-beneden-laten-vallen. dit alles, zodoende, om halfzeven smorgens. na één uur zit die basis erop, en is alles wat volgt alleen nog maar nazorg; afstoffen, vastschroeven, boterhammen eten - en al dat soort van volstrekt geruisloze bezigheden.
het is alle jammer voor alle anderen in de straat, die om halfzeven smorgens nog lagen te slapen.
niet àlle vormen van herrie van werken zyn erg. in een van de huizen schuins-over klinkt soms ook het geluid van een elektrische zaag op hout. met wat goeie wil kan je daar, in zekere zin, iets "scandinavisch" in horen weêrklinken, in naïef romantische zin. alleen moet dus ook dàt niet te lang duren...
GAST-AUTEUR
door gastauteur Robertus Baeken, vanuit de timmer-kamer...
15.
Ik legde mijn gereedschap neer en was na vier treden op gelijke hoogte met hem. 'Ja, wat is er?'
Nu begon het heertje wat stiller te praten. Het leek bijna op fluisteren. 'Jij had Marie-Claire toch ingehaald, gister?'
'Juist! Maar ik kon haar er niet toe bewegen rechtsomkeert te maken.'
Hij keek op zijn horloge en zuchtte veelbetekenend.
'Kan u haar niet opbellen?'
Deze vraag scheen hem op een idee te brengen. Hij keek me over de rand van zijn bril aan. 'Wij zouden haar wel kunnen halen,' zei hij, half vragend. 'Jullie zijn toch met de auto?'
Ik hoorde hem al op zijn sokken afkomen. De oude heer wilde dat ik hem met het voertuig van de baas naar haar adres zou rijden. Vermits wij de herstelling van de trap in daglonen uitvoerden, was ik daar gaarne toe bereid. Ik legde hem uit dat het werk zolang zou blijven liggen en ook dat de kost van het vervoer bovenop zijn rekening kwam. Dit betekende voor hem geen bezwaar. 'Je makker kan natuurlijk hier blijven. Vraag hem of hij het goed vindt. Ik haal alvast mijn overjas!'
Beneden was Karl bezig het houtwerk voor de treden op gelijke lengten af te tekenen. Maar ik vroeg hem niets. Ik zei gewoon dat ik een uur of langer met mijnheer Vogel weg moest en dat hij zolang alleen zijn plan moest trekken. Mijn maat was weliswaar de zoon van de baas, maar vermoedelijk doordat ik de oudste was en over meer ervaring beschikte, stemde hij er stilzwijgend mee in dat ik een gering psychologisch gezag voerde. Aan zijn reactie kon ik merken dat hij het vooruitzicht om een tijdje alleen te zijn prettig vond. Waarschijnlijk was hij al zinnens gedurende onze afwezigheid lekker op zijn luie kont te zitten. Het kwam niet eens bij hem op me te vragen waar wij heen moesten. Alsof we reeds vertrokken waren, greep hij zijn radiootje en draaide de volumeknop in zijn uiterste stand, waardoor verdere conversatie uitgesloten was.
Ik zat al tien minuten in de pick-up te wachten toen het meneertje eindelijk naar buiten kwam. Hij had zich flink ingeduffeld. Dat was nodig, want er stond een ijzige wind die de temperatuur ver beneden het vriespunt haalde. Gauw trok hij de kraag van zijn overjas omhoog. Doordat hij zijn kaal hoofd met een astrakanmuts had bedekt, was van zijn gezicht weinig meer te zien dan zijn grote ogen achter de dikke brillenglazen.
Onderweg had ik moeite hem aan de praat te krijgen. Ik stelde enkele belangeloze vragen, maar daarop antwoordde hij telkens met een droog ja of nee, zodat ik me begon af te vragen of hij onwillig was.
'Volgens Marie-Claire was u vroeger in diplomatieke dienst,' zei ik ten slotte, zonder de nutteloze omwegen waarvan ik eerst gebruik had gemaakt. Daar het leven in verre tropische landen me altijd had gefascineerd, wilde ik graag het directe verslag horen van iemand die ginds jaren had verbleven.
(WORDT VERVOLGD...)
vrijdag 29 april 2022
onderschat / overschat
onderschat: de snelheid waarmeê melk slecht wordt.
overschat: riet als een materiaal voor huis- en tuinmeubels.
naar waarde geschat: miranda lambert
alternatieve feiten
2. de eerste aantekeningen betreffende het monster van loch ness dateren van het jaar 565, toen een abt genaamd st.-columbia beweerde een vreselyk beest te hebben gezien, "een soort reusachtige kikvors."
3. wetenschappers noemen het monster "nessy", ervan uitgaande dat dit monster, als het bestaat, of zoals het zich vormt in 's wereld collectieve onderbewuste, vrouwelyk is; doch de locale bevolking van loch ness noemt het monster doorgaans "bobby".
4. de onschuldig ogende new yorkse huisschilder albert fish vermoordde een vyftiental kinderen, niet zonder ze vervolgens op te eten. in 1939 werd hy gevat en geëxecuteerd.
a day in a life: vrydag 29 april
om negen uur smorgens met de fiets naar linkeroever...
hierzo nog op het noord...
fyn fietsen, goeie muziek in mn oren...
overjas aan, mispak je niet aan die schynbaar zon...
de voetgangerstunnel bleek compleet afgesloten??
fuck dat...
snel op zoek naar een taxi, dan maar...
waardoor je ziet dat het inderdaad nooit een slecht idee is om, als je een afspraak hebt, een goed halfuur te vroég te vertrekken...
heen en terug een grap van 50 euro.
"pak dan de tram."
---- dat kàn ik niet!...
vervolgens werd ik door luv naar de coiffeur gechauffeerd...
ondertussen kon ik myn brievenbus leêgmaken.
jan de smet stuurt my aldoor van die fantastisch mooie pakjes, zoals nu ook dit weêr. voor alle duidelykheid: dit kuifje-ding, dat is dus de doos, waar het cadeautje nog maar in zat.
op myn schoot een bende prachtige postkaarten van charles engels, eveneens iemand die my aldoor cadeaus toestuurt.
waar heb ik dit aan te danken!!
die kapster is de gloednieuwe gerante van kreatos op de bredabaan.
22 jaar oud - doch reeds vier mensen in dienst, die ze vlotjes dirigeert.
coifferen kan ze ook als de beste.
luv moet altyd meê, om aan te duiden wat er moet gebeuren.
eens één keer ben ik als kim jong-un van de kapper terug thuis gekomen.
nooit meer oorlog!
er stond hier een gig voor my geprogrammeerd op een receptie van de humanistische vereniging.
voor een staand publiek, met een niét optimale microphoon...
ik ging naar de directeur: "myn alle respect... ik zou van dit optreden willen afzien... ik heb er een onheilspellend voorgevoel by, neem my niet kwalyk..."
de directeur zei: "weet je wat? speel dan vier minuten. want je staat wel aangekondigd. en bekyk dan hoe het gaat, en stop ermeê als het niet werkt."
geniaal idee, veel dank.
dus begon ik eraan; een goeie twintig minuten doorgejamd voor een hard lachende bende fyne mensen, wie had dit nu ooit van zyn leven verwacht???
na my dit muziek-optreden van demi-sec, met oa de briljante dirk poel...
totaal toevallig kwam ik voor de derde keer op vier dagen tyds nancy delahaye tegen, die daar ook was, tezamen met haar vriendin die met haar achternaam "moens" heet.
afterdrink in café "chat le roi"...
was al een halve eeuw niet meer in een café geweest. best tof. ook absurd; harde muziek, geen zitplaatsen, en ik drink geen alcohol; maar toch tof. voor eventjes.
sinds jaar en dag, toen ik alleen woonde, sorteer ik aldus:
Lepels: Links
Messen: Midden
vorken: Rechts
dat systeem botste met dat van luv...
maar vannacht besefte ik ineens, dat ik inmiddels, ongemerkt, als overwinnaar uit die botsing tevoorschyn ben gekomen.
sinds wanneer? al jaren? of sinds deze week?
jihaaa!
van staraja roessa naar riga
niet afslaan, doorryden...
dat moment dat we éindelyk in riga gaan arriveren, dat gaat echt iets schitterends worden!...
songtekstsnipper
i didn't wanna see the film tonight
i found it hard to say
she thought I'd had enough of her
why can't she see?
she's lovely to me
but I like to stay in
and watch tv on my own
every now and then
er is ook een versie van tracey ullman, die "girl" naar "boy" transformeert, en ik moet zeggen dat voor my persoonlyk die versie meer emotioneel overkomt. een man die soms graag eens alléén tv kykt, wil clichégewys ook zeggen dat hy dus eigenlyk naar de voetbal wil kyken met een blik jupiler in de hand; een mevrouw die soms graag in haar eentje een avondje voor de televisie wil, heeft toch iéts meer te maken met de kwetsbaarheid van die man, die nooit eens zonder haar kan.
dat is een seksistische notitie maar we leven dan ook in een seksistische wereld.
dreamer
GAST-AUTEUR
DE TRAP
door gastauteur Robertus Baeken, vanuit de timmer-kamer...
14.
De volgende morgen kwam Karl me iets vroeger dan gewoonlijk met de pick-up aan mijn voordeur ophalen. Ik hoorde hem opvallend luid toeteren, alsof hij me tot spoed wilde aanmanen, daar hij iets hoogst belangrijks had mede te delen.
En waarover maakte mijn maat zich druk? Wel, hij had een nieuwe pet gekocht. ‘Kijk!’ Trots draaide hij zijn houten vlaskop in alle richtingen.
Om hem tegemoet te komen, zei ik de veelkleurige, vierkante plastiekjes boven de klep enig te vinden.
'En moet je horen!’ Zijn lachende ogen sloegen mijn reactie nauwlettend gade; vooral nadat hij opzij van de opstaande rand een knopje had ingedrukt waardoor de plastiekjes met het gezoem van aangestoken lampjes, als de lichttoetsen van een reclamebord, snel afwisselend begonnen te flitsen.
Weer prees ik Karl om zijn vindingrijkheid en buitengewone smaak. Alleen God wist hoeveel jaren ik nog met die knul moest samenwerken; en waarom zou ik dan een gelegenheid onverlet laten om onze banden nauwer aan te halen? Voortdurend confronteerde onze samenwerking me echter ook met mijn twijfels of ik op dit pad moest blijven doorgaan. Vreten, zuipen, neuken en tussendoor een oorverdovend rocknummer, dat was alles waarvoor hij leefde. Aan die klotementaliteit diende ik me aan te passen. Maar, troostte ik mezelf, dit was nog altijd te verkiezen boven maandenlang elke godganse dag met de neus op de droge cijfers van een bedrijfsboekhouding zitten, zoals dat bij mijn vorige baan het geval was. Al had ik niet voor deze banale levensvorm gekozen, zeker waren er ook leuke kanten aan.
Tot onze verrassing deed Vogel zelf open. Ik verwachtte enkele moeilijke vragen. Maar ofwel was hij vergeten dat ik Marie-Claire op zijn vraag achternagelopen had, ofwel wachtte hij een betere gelegenheid af. 'Komen jullie binnen!'
Ondanks Karls voorzorg om gisteravond vóór zijn vertrek de ontbrekende treden door stevige planken te vervangen, geraakte het heertje met veel moeite boven. Terwijl we ons gereedschap voor de dag haalden, stond hij leunend tegen de balustrade naar ons te kijken. Zijn aanwezigheid stoorde ons niet. Wij hoorden zijn piepend gehijg langzaam overgaan naar de geluiden dat een afgeleefd lichaam maakt nadat het zijn inspanningen te boven is gekomen. Hij scheen nogal last te hebben van zijn slikker.
'Marie-Claire kan elk ogenblik aankomen!' kraste hij. Daar hij het woord uitsluitend tot mij richtte, bleef ik onbeweeglijk staan, wachtend tot hij klaar was voor het vervolg. Dit kwam pas toen zijn adamsappel weer naar beneden floepte. 'Wil jij dan opendoen?' Zijn doordringende blik maakte het belang van de vraag overduidelijk. Hier stak meer achter dan gewoon de aankomst van een dienster.
'Komt in orde, mijnheer!’
De oude heer had onze werkzaamheden enkele minuten gevolgd. Daarna was hij opgestapt en liet ons verder ongemoeid. Ik neem aan dat het toen halfnegen was.
Een uurtje later hing hij weer op dezelfde plaats tegen de balustrade. Het radiootje speelde, zodat ik hem niet eerder had opgemerkt dan toen hij me van vlakbij toeriep: 'Hé jij, kom eens even!'
(WORDT VERVOLGD...)
