halfnegen savonds. daarnet rocco james conan gaan ophalen by z'n vriendje felix. op de terugweg aldoor achter een autobus moeten aanfietsen. de zon wyst op lente maar toch is het best fris, zeker later op de dag.
die "warhol diaries", de netflix-serie, dan toch maar een tweede kans gegeven; en goed ook, want na één aflevering en een half komt er toch wél, inderdaad, iets tot stand, iets zeer indringends zelfs... met uitzonderlyk mooie muziek bovendien... recensie binnen een week of twee...
druk bezig geweest met digitale reklaâm te maken voor myn nieuwste boekje. tussendoor ook enveloppen in mekaâr knutselen, om naar de brievenbus te brengen...
voortgearbeid aan het stuntgedicht "wy moeten eens klappen"; in het stadium terecht gekomen zynde, waarin ik ten slotte niet anders kan dan die regels volstrekt uit het hoofd te leren opzeggen, namelyk met de bedoeling om het, al performerend, zichzelf verder te laten afwerken. toch zal het alles by elkaâr wellicht een gelegenheidsgedichtje blyven.
myn buurman langs rechts wilde voor de derde dag op ry aan zyn verbouwingen voortwerken, maar die timmer- en klopsessies duren nu al letterlyk meer dan vyf jaar voort; dus vanmiddag, via sms, in een opwelling, laten weten: "stop! niét vandaag! genoeg, het is genoeg geweest!"- - - gelukkig bleef het daarna inderdaad stil.
dat is een vervelende stryd: kik wil rust, hy daar wil zyn huis verbouwen; daar hebben we beiden recht op; maar geef toe dat vyf jaar lang quasi dagelyks telkens een paar uurs lopen te kloppen, gewoon iets van de pot gerukts is... dat is te oneindig, dit gaat nergens naartoe...
we drinken cassis; een limonadesoort van hero.
rond een uur of vyf deed ik een powernap in de zetel - maar werd ik twee keer na mekaâr gewekt door het trilgeluid van messenger. de eerste keer schrok ik daar zo erg van dat ik een totaal spastische sprong naar omhoog maakte, echt een schok, werkelyk zo overdreven -"uch???!!!!"
vlak voor onze voordeur is er, door een grondverzakking, een aanzienlyke put in het wegdek verschenen. de politie is erby gekomen, die heeft het onheil nu afgezet met knipperlichten, die dwars door het gordyn de slaapkamers binnendringen. alsof mensen dus zelfs tot in hun slaapkamer toe voor die put moeten worden gewaarschuwd, echt achterlyk...
het zyn achterlyke tyden, het is nog nooit zo erg geweest...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu